ՀՀ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ ԴԱՏԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՍԳՐՔԻ 204.32-ՐԴ ...

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ
ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

    ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական           Քաղաքացիական գործ թիվ 3-248/ՎԴ/

    դատարանի որոշում                                           2010 թ.

Քաղաքացիական գործ թիվ 07-2920

Նախագահող դատավոր` Լ. Սոսյան

Դատավորներ` Կ. Հակոբյան

Ն. Հովսեփյան

ՈՐՈՇՈՒՄ ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

Հայաստանի Հանրապետության վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական

պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)

                   նախագահությամբ             Վ. Աբելյանի

                   մասնակցությամբ դատավորներ  Տ. ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ

                                              Ս. ԱՆՏՈՆՅԱՆԻ

                                              Ա. ԲԱՐՍԵՂՅԱՆԻ

                                              Մ. ԴՐՄԵՅԱՆԻ

                                              Ե. ԽՈՒՆԴԿԱՐՅԱՆԻ

                                              Է. ՀԱՅՐԻՅԱՆԻ

                                              Ե. ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆԻ

2010 թվականի սեպտեմբերի 10-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով Անդրանիկ Այվազյանի վճռաբեկ բողոքը` ըստ հայցի Դավիթ Փոլադյանի ընդդեմ Անդրանիկ Այվազյանի` գումարի և այդ գումարին հաշվարկվող տոկոսների բռնագանձման, ըստ Անդրանիկ Այվազյանի հակընդդեմ հայցի ընդդեմ Դավիթ Փոլադյանի` գումարի և այդ գումարին հաշվարկվող տոկոսների բռնագանձման և ըստ հայցի Դավիթ Փոլադյանի ընդդեմ Անդրանիկ Այվազյանի` Անդրանիկ Այվազյանի նկատմամբ ունեցած պարտավորությունները, այդ թվում` 28.04.2002 թվականի ստացականում նշված պարտավորությունը դադարած ճանաչելու պահանջների մասին քաղաքացիական գործով ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի` 31.08.2007 թվականի օրինական ուժի մեջ մտած թիվ 07-2920 վճիռը նոր երևան եկած հանգամանքներով վերանայելու պահանջի մասին,

ՊԱՐԶԵՑ

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը

Դիմելով դատարան` Դավիթ Փոլադյանը պահանջել է բռնագանձել Անդրանիկ Այվազյանից 120.000 ԱՄՆ դոլար պարտքի գումարը և այդ գումարի նկատմամբ հաշվարկված 60.000 ԱՄՆ դոլար տոկոսները:

Գործի քննության ընթացքում Դավիթ Փոլադյանը պահանջը պնդել է մասնակիորեն և պահանջել բռնագանձել Անդրանիկ Այվազյանից 102.500 ԱՄՆ դոլար պարտքի և 36.663 ԱՄՆ դոլար հաշվարկված տոկոսների գումարը:

Հակընդդեմ հայցով դիմելով դատարան` Անդրանիկ Այվազյանը պահանջել է բռնագանձել Դավիթ Փոլադյանից 362.000 ԱՄՆ դոլար պարտքի գումարը և այդ գումարի նկատմամբ հաշվարկված 78.540 ԱՄՆ դոլար տոկոսները:

Երևանի Ավան և Նոր Նորք համայնքների առաջին ատյանի դատարանի 21.12.2004 թվականի վճռով հայցը և հակընդդեմ հայցը բավարարվել են, կատարվել է պահանջների հաշվանցում, և որոշվել է Դավիթ Փոլադյանից հօգուտ Անդրանիկ Այվազյանի բռնագանձել 301.377 ԱՄՆ դոլար:

Մեկ այլ հայցով դիմելով դատարան` Դավիթ Փոլադյանը պահանջել է դադարած ճանաչել Անդրանիկ Այվազյանի նկատմամբ ունեցած պարտավորությունները, այդ թվում` 28.04.2002 թվականի ստացականում նշվածը:

Երևանի Ավան և Նոր Նորք համայնքների առաջին ատյանի դատարանի 30.05.2005 թվականի վճռով հայցը մերժվել է:

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 23.06.2005 թվականի որոշմամբ նշված քաղաքացիական գործերը միացվել են մեկ վարույթում:

ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի 15.02.2007 թվականի վճռով Դավիթ Փոլադյանի հայցը` Անդրանիկ Այվազյանից գումար բռնագանձելու պահանջի մասին, բավարարվել է, Անդրանիկ Այվազյանի հակընդդեմ հայցը բավարարվել է, կատարվել է պահանջների հաշվանցում` Դավիթ Փոլադյանից հօգուտ Անդրանիկ Այվազյանի բռնագանձվել է 301.377 ԱՄՆ դոլար գումար, իսկ Դավիթ Փոլադյանի հայցը` Անդրանիկ Այվազյանի նկատմամբ ունեցած պարտավորությունները, այդ թվում` 28.04.2002 թվականի ստացականում նշվածը դադարած համարելու պահանջի մասին, մերժվել է:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 06.07.2007 թվականի թիվ 3-962(ՎԴ) որոշմամբ ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի 15.02.2007 թվականի վճիռը բեկանվել, և գործն ուղարկվել է նույն դատարան` նոր քննության:

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճռով Դավիթ Փոլադյանի հայցերը բավարարվել են, իսկ Անդրանիկ Այվազյանի հակընդդեմ հայցը մերժվել է:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 24.03.2008 թվականի թիվ 3-281(ՎԴ) որոշմամբ վերադարձվել է ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճռի դեմ Անդրանիկ Այվազյանի վճռաբեկ բողոքը:

Դիմելով դատարան` Անդրանիկ Այվազյանը պահանջել է անվավեր ճանաչել էական նշանակություն ունեցող մոլորության ազդեցության տակ Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը:

Երևանի քաղաքացիական դատարանի 21.10.2008 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 07.07.2009 թվականի որոշմամբ Դավիթ Փոլադյանի վերաքննիչ բողոքը բավարարվել է մասնակիորեն` մասնակիորեն բեկանվել է Երևանի քաղաքացիական դատարանի 21.10.2008 թվականի վճիռը և փոփոխվել է. «Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 2002 թվականի հունիսի 13-ին կնքված համաձայնագիրը` «այլևս մեզանից յուրաքանչյուրս մեկս մյուսի նկատմամբ որևէ պարտք ու պահանջ չունենք և չենք ներկայացնելու» մասով ճանաչել անվավեր Անդրանիկ Այվազյանին և Դավիթ Փոլադյանին վերաբերող մասով: Հայցը մնացած մասով մերժել»:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 18.09.2009 թվականի թիվ ԵԱՆԴ/2013/02/08 որոշմամբ վերադարձվել է ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 07.07.2009 թվականի որոշման դեմ Դավիթ Փոլադյանի վճռաբեկ բողոքը:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Անդրանիկ Այվազյանը:

Վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը.

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Սույն գործով առկա է նոր երևան եկած հանգամանք:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանել է հետևյալ փաստարկով.

ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի` 31.08.2007 թվականի օրինական ուժի մեջ մտած վճռի հիմքում դրվել է 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը, որը ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի` 07.07.2009 թվականի օրինական ուժի մեջ մտած որոշմամբ Անդրանիկ Այվազյանի և Դավիթ Փոլադյանի վերաբերող մասով անվավեր է ճանաչվել:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 07.07.2009 թվականի դատական ակտն օրինական ուժի մեջ է մտել 18.09.2009 թվականին: Տվյալ որոշման մասին Անդրանիկ Այվազյանն իմացել է 22.10.2009 թվականին:

Նշված դատական ակտով 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը Դավիթ Փոլադյանին և Անդրանիկ Այվազյանին վերաբերող մասերով անվավեր ճանաչման հանգամանքը նոր երևան եկած հանգամանք է, որն էական նշանակություն ունի ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճիռը վերանայելու և այն բեկանելու համար:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճիռը:

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը`

1) 28.04.2002 թվականի ստացականի համաձայն` Դավիթ Փոլադյանը պարտավորվել է մինչև 28.05.2003 թվականը մարել Անդրանիկ Այվազյանի նկատմամբ ունեցած 362.000 ԱՄՆ դոլար պարտքը (հատոր 2-րդ, գ.թ. 8):

2) Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագրով արձանագրվել է, որ Դավիթ Փոլադյանի կողմից ««Տավուշ» գինու գործարան» ՓԲԸ-ում ունեցած 60 տոկոս բաժնեմասը Վլադիմիր Ադամյանին օտարելուց հետո այլևս իրենցից յուրաքանչյուրը մեկը մյուսի նկատմամբ որևէ պարտք ու պահանջ չունի և չի ներկայացնելու, բացառությամբ նրա, որ Անդրանիկ Այվազյանը և Վլադիմիր Ադամյանը պարտավորվում են վերը նշված գործարքը կատարելուց հետո 45 օրվա ընթացքում Դավիթ Փոլադյանին վճարել 120.000 ԱՄՆ դոլար (հատոր 2-րդ, գ.թ. 7):

3) ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճռով Անդրանիկ Այվազյանից հօգուտ Դավիթ Փոլադյանի բռնագանձվել է 102.500 ԱՄՆ դոլարին համարժեք դրամ հիմնական պարտքի և 36.663 ԱՄՆ դոլարին համարժեք դրամ տոկոսների գումարները, ինչպես նաև դադարած է ճանաչվել Դավիթ Փոլադյանի կողմից Անդրանիկ Այվազյանին 28.04.2002 թվականին տրված ստացականում նշված պարտավորությունը: Նշված վճռի հիմքում դրվել է Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը (հատոր 4-րդ, գ.թ. 59-66):

4) ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի` օրինական ուժի մեջ մտած 07.07.2009 թվականի որոշմամբ Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը` «այլևս մեզանից յուրաքանչյուրս մեկս մյուսի նկատմամբ որևէ պարտք ու պահանջ չունենք և չենք ներկայացնելու» մասով` Անդրանիկ Այվազյանին և Դավիթ Փոլադյանին վերաբերող մասով ճանաչվել է անվավեր:

4.Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը.

Քննելով վճռաբեկ բողոքը վերը նշված հիմքի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ վճռաբեկ բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 204.32-րդ 1-ին կետի 1-ին ենթակետի համաձայն` նոր երևան եկած հանգամանքները հիմք են դատական ակտի վերանայման համար, եթե բողոք ներկայացրած անձն ապացուցում է, որ այդ հանգամանքները հայտնի չեն եղել և չէին կարող հայտնի լինել գործին մասնակցող անձանց, կամ այդ հանգամանքները հայտնի են եղել գործին մասնակցող անձանց, բայց նրանցից անկախ պատճառներով չեն ներկայացվել դատարան, և այդ հանգամանքները գործի լուծման համար ունեն էական նշանակություն:

Նշված հոդվածի վերլուծությունից հետևում է, որ դատական ակտը նոր երևան եկած հանգամանքների հիմքով վերանայվում է, եթե`

1. այդ հանգամանքները հայտնի չեն եղել և չէին կարող հայտնի լինել գործին

մասնակցող անձանց, կամ

2. այդ հանգամանքները հայտնի են եղել գործին մասնակցող անձանց, բայց

նրանցից անկախ պատճառներով չեն ներկայացվել դատարան, և

3. այդ հանգամանքները էական նշանակություն ունեն գործի լուծման համար:

Վճռաբեկ դատարանը նախկինում կայացրած որոշումներում արտահայտել է այն դիրքորոշումը, որ յուրաքանչյուր գործ իր փաստական հանգամանքներով եզակի է, հետևաբար, նոր երևան եկած հանգամանքի էական լինելը յուրաքանչյուր գործով որոշելիս դատարանները պետք է հաշվի առնեն վերանայվող գործի բոլոր փաստերը և պարզեն` արդյոք այդ հանգամանքներն իրենց բնույթով ազդում են վերանայվող գործի ելքի վրա, թե` ոչ (տե՛ս Մարինե Մանուկյանի` նոր երևան եկած հանգամանքների հիմքով դատական ակտը վերանայելու պահանջի մասին Վճռաբեկ դատարանի 13.03.2009 թվականի թիվ 02-2397(ԵԿԴ) և Կարինե Հարությունյանի` նոր երևան եկած հանգամանքների հիմքով դատական ակտը վերանայելու պահանջի մասին Վճռաբեկ դատարանի 13.03.2009 թվականի թիվ ԵԱՔԴ/1137/02/08 քաղաքացիական գործերով որոշումները):

Սույն գործով ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանը Դավիթ Փոլադյանի պահանջները բավարարելու հիմքում դրել է եզրահանգումն այն մասին, որ «13.06.2002 թվականի համաձայնագրի հիման վրա` 13.06.2002 թվականից հետո դադարել են գործել մինչև այդ օրը Դ. Փոլադյանի, Ա. Այվազյանի և Վ. Ադամյանի միջև գոյություն ունեցած բոլոր փոխադարձ պարտավորությունները, այդ թվում` Դավիթ Փոլադյանի կողմից տրված 28.04.2002 թվականի ստացականում նշված պարտավորությունը»:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի` 07.07.2009 թվականի օրինական ուժի մեջ մտած որոշմամբ Դավիթ Փոլադյանի, Վլադիմիր Ադամյանի և Անդրանիկ Այվազյանի միջև 13.06.2002 թվականին կնքված համաձայնագիրը` «այլևս մեզանից յուրաքանչյուրս մեկս մյուսի նկատմամբ որևէ պարտք ու պահանջ չունենք և չենք ներկայացնելու» մասով` Անդրանիկ Այվազյանին և Դավիթ Փոլադյանին վերաբերող մասով, ճանաչվել է անվավեր:

Հիմք ընդունելով վերոգրյալը և սույն գործի փաստերը համադրելով` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 07.07.2009 թվականի որոշմամբ հաստատված հանգամանքներն էական նշանակություն ունեն սույն գործի լուծման համար, հետևաբար ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի` 31.08.2007 թվականի օրինական ուժի մեջ մտած վճիռը ենթակա է վերանայման:

Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի նշված հիմքի առկայությունը բավարար է` ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 226-րդ հոդվածի ուժով ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի վճիռը բեկանելու համար:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 204.32-րդ և 240-241.2-րդ հոդվածներով` Վճռաբեկ դատարանը

ՈՐՈՇԵՑ

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 31.08.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության դատարան` նոր քննության:

2. Որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից, վերջնական է և ենթակա չէ բողոքարկման:

Նախագահող` Վ. Աբելյան

Դատավորներ` Տ. Պետրոսյան

Ս. Անտոնյան

Ա. Բարսեղյան

Մ. Դրմեյան

Ե. Խունդկարյան

Է. Հայրիյան

Ե. Սողոմոնյան