ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ
ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ
Հայաստանի Հանրապետության Քաղաքացիական գործ թիվ 3-759 (ՎԴ)
քաղաքացիական գործերով 2007 թ.
վերաքննիչ դատարանի վճիռ
Քաղաքացիական գործ թիվ 07-649
Նախագահող դատավոր` Կ. Հակոբյան
դատավորներ` Ա. Խառատյան
Լ. Գրիգորյան
ՈՐՈՇՈՒՄ ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)
նախագահությամբ Հ. ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԻ
մասնակցությամբ դատավորներ Ա. ՄԿՐՏՈՒՄՅԱՆԻ
Ս. ԱՆՏՈՆՅԱՆԻ
Վ. ԱԲԵԼՅԱՆԻ
Է. ՀԱՅՐԻՅԱՆԻ
Ս. ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ
2007 թվականի մայիսի 18-ին
դռնբաց դատական նիստում, քննելով Օժեն Փաթաթյանի ներկայացուցիչ Ռոբերտ Պողոսյանի վճռաբեկ բողոքը ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի (այսուհետ` նաև դատարան) 2007 թվականի հունվարի 19-ի թիվ 07-649 գործով կայացված վճռի դեմ` ըստ Հակոբ Մակվեցյանի (այսուհետ նաև` հայցվոր) հայցի ընդդեմ Օժեն Փաթաթյանի, Արմեն Գրիգորյանի (այսուհետ նաև` պատասխանողներ)` բնակտարածության օգտագործման իրավունքը դադարեցնելու և բնակարանից վտարելու պահանջների մասին և ըստ Օժեն Փաթաթյանի հայցի ընդդեմ Արմեն Գրիգորյանի, Հակոբ Մակվեցյանի և «Կենտրոն» նոտարական տարածքի նոտար Ա.Աբրահամյանի` Օժեն Փաթաթյանի անվամբ 01.03.2004 թվականին լրացված լիազորագիրը, դրա հիման վրա` Արմեն Գրիգորյանի և Հակոբ Մակվեցյանի միջև 17.03.2004 թվականին նոտարական վավերացմամբ կնքված անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագիրը և Հակոբ Մակվեցյանի անվամբ 19.03.2004 թվականին տրված թիվ 1645824 անշարժ գույքի սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականն անվավեր ճանաչելու պահանջի մասին,
ՊԱՐԶԵՑ
1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.
Դիմելով դատարան` Հակոբ Մակվեցյանը պահանջել է կորցրած ճանաչել պատասխանողների բնակօգտագործման իրավունքը և նրանց վտարել բնակարանից:
Երևանի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքների առաջին ատյանի դատարանի 15.06.2004 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:
Նշված վճռի դեմ վերաքննիչ բողոք է ներկայացրել Օժեն Փաթաթյանը:
Դիմելով դատարան` Օժեն Փաթաթյանը պահանջել է անվավեր ճանաչել` Օժեն Փաթաթյանի անվամբ 01.03.2004 թվականին լրացված լիազորագիրը, դրա հիման վրա` Արմեն Գրիգորյանի և Հակոբ Մակվեցյանի միջև 17.03.2004 թվականին նոտարական վավերացմամբ կնքված անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագիրը և Հակոբ Մակվեցյանի անվամբ 19.03.2004 թվականին տրված թիվ 1645824 անշարժ գույքի սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականը:
Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանի 15.12.2004 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:
Նշված վճռի դեմ վերաքննիչ բողոք է ներկայացրել Հակոբ Մակվեցյանը:
ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի 24.01.25005 թվականի որոշմամբ նշված քաղաքացիական գործերը միացվել են մեկ վարույթում:
ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի 19.01.2007 թվականի թիվ 07-649 վճռով որոշվել է. «Հայցը բավարարել մասնակի: Օժեն Փաթաթյանին վտարել Երևանի Ազատության պողոտայի 12/32 շենքի թիվ 26 բնակարանից: Գործի վարույթը 19.03.2004 թվականի թիվ 1645824 անշարժ գույքի սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականը անվավեր ճանաչելու պահանջի մասով` կարճել: Հակընդդեմ հայցը մնացած մասով` մերժել»
Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Օժեն Փաթաթյանը:
Վճռաբեկ բողոքին պատասխան չի ներկայացվել:
2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.
Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքերի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.
1) Դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածը, 218-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 4-րդ կետը և 109-րդ հոդվածի 1-ին մասը:
Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.
Դատարանը պատշաճ գնահատման չի արժանացրել այն փաստերը, որ Արմեն Գրիգորյանի կողմից «Կենտրոն» նոտարական տարածքի նոտար Ա.Աբրահամյանը 01.03.2004 թվականին Օժեն Փաթաթյանի անունից լրացված և կնքված լիազորագրի և Գուրգեն Գրիգորյանի գրավոր համաձայնության տակ կլոր կնիքի դրոշմները թողնվել են համակարգչին կից գունավոր շիթային տպիչ սարքավորման միջոցով, այսինքն` կեղծված են, որպիսի հանգամանքը ապացուցվում է Արմեն Գրիգորյանի նկատմամբ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետի հատկանիշներով հարուցված թիվ 09107904 քրեական գործի նյութերով, գործի նախաքննությամբ ձեռք բերված 08.11.2004 թվականի թիվ 32580406 փորձագիտական եզրակացությամբ:
ՀՀ ԿԱ ԱԳԿ ՊԿ Արաբկիրի տարածքային ստորաբաժանման Երևան քաղաքի Ազատության պողոտայի 12/3 շենքի թիվ 26 բնակարանի կադաստրային գործի 15-րդ թերթում առկա ոչ բնօրինակ լիազորագիրը հանդիսանում է նշյալ լիազորագրի քսերոպատճենը և այդ փաստաթղթերում նշված տվյալները չեն համապատասխանում Օժեն Փաթաթյանի և Գուրգեն Գրիգորյանի անձնագրային տվյալներին և նրանց ստորագրություններին:
ՀՀ քաղաքացիներ Օ. Փաթաթյանը և Գ. Գրիգորյանը 1999 թվականից մեկնել են ԱՄՆ գործարքը կնքելու պահին Մոսկվայում կամ Հայաստանում չեն գտնվել Երևան քաղաքի Ազատության պողոտայի 12/3 շենքի թիվ 26 բնակարանի մշտական գրանցումից դուրս չեն եկել, բնակարանը չեն ազատել ու Հ.Մակվեցյանին չեն հանձնել:
Ինչ վերաբերում է սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականն անվավեր ճանաչելու մասով գործի վարույթի կարճմանը, ապա այն չի բխում օրենսդրության պահանջից, քանի որ այստեղ խոսքը գնում է կեղծ` առոչինչ գործարքի անվավերության հետևանքների կիրառմանը` գրանցման իմաստով անշարժ գույքի վկայականն անվավեր ճանաչելու պահանջին:
2) Դատարանը չի կիրառել ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 321-րդ հոդվածի 1-ին և 2-րդ մասերը, 470-րդ հոդվածի 1-ին մասը, 472-րդ հոդվածի 1-ին մասը, 304-306-րդ հոդվածները, որոնք պետք է կիրառեր, կիրառել է ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 345-րդ հոդվածի 1-ին մասը, 347-րդ հոդվածը, 274-րդ հոդվածը, 348-րդ հոդվածը, 352-րդ հոդվածի 1-ին մասը և 163-րդ հոդվածի 1-ին մասը, որոնք չպետք է կիրառեր:
Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.
Հ. Մակվեցյանի և Օ. Փաթաթյանի միջև Երևան քաղաքի Ազատության պողոտայի 12/3 շենքի թիվ 26 բնակարանի առուվաճառքի համար հիմք հանդիսացած, 01.03.2004 թվականին Օ. Փաթաթյանի անվամբ լրացված (նաև Գ. Գրիգորյանի անվամբ լրացված համաձայնագիրը) և Ա. Գրիգորյանի կողմից Կենտրոն նոտարական տարածքի նոտարին ներկայացված լիազորագիրը որպես միակողմանի գործարք կեղծ է հետևաբար կնքման պահից այն առոչինչ է և քանի որ դրանում առկա է մեկ կողմի դիտավորությունը, ապա գործարքով ամբողջ ստացածը պետք է վերադարձվի մյուս կողմին` Օ. Փաթաթյանին:
Վերոգրյալի հիման վրա վճռաբեկ բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ դատարանի 19.01.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան` այլ կազմով նոր քննության:
3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.
Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը`
1) «Հայաստանի Հանրապետության փորձագիտական կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպության 08.11.2004 թվականի փորձագիտական եզրակացության համաձայն` «փորձաքննությանը տրամադրված անշարժ գույքի առուվաճառքի թիվ 1189 գործի 6-րդ և 10-րդ թերթերում առկա լիազորագրի ու համաձայնագրի ստորին մասերում տեղավորված կլոր կնիքի դրոշմները թողնված են համակարգչին կից գունավոր շիթային տպիչ սարքավորման միջոցով: Փորձաքննությանը տրամադրված ՀՀ ԿԱ անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի Արաբկիրի տարածքային ստորաբաժանման Երևանի Ազատության պողոտա 12/3 շենքի 26 բնակարանի կադաստրային գործի 15-րդ թերթում առկա ոչ բնօրինակ լիազորագիրը հանդիսանում է անշարժ գույքի առուվաճառքի թիվ 1184 գործի 6-րդ թերթում առկա լիազորագրի պատճենը»:
2) Երևանի Քանաքեռ-Զեյթուն քննչական բաժանմունքում 22.09.2004 թվականին հարուցվել է թիվ 09107904 քրեական գործը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով: 01.11.2004 թվականին որոշում է կայացվել Արմեն Գուրգենի Գրիգորյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով և 325-րդ հոդվածի 1-ին մասով որպես մեղադրյալ ներգրավելու մասին այն բանի համար, որ «Արմեն Գուրգենի Գրիգորյանը, խաբեության եղանակով իր նախկին կնոջ` Օժեն Սարգսի Փաթաթյանի սեփականությունը հանդիսացող առանձնապես խոշոր չափերի հասնող գումարի արժողության Երևանի Ազատության պողոտա 12/3 շենքի 26 բնակարանի նկատմամբ իրավունք ձեռք բերելու և խաբեության եղանակով առանձնապես խոշոր չափերի հասնող 14 000 000 ՀՀ դրամին համարժեք 28 000 ԱՄՆ դոլար հափշտակելու նպատակով ձեռք է բերել իր նախկին կնոջ` Օժեն Սարգսի Փաթաթյանի անունից իրեն նշված բնակարանը վաճառելու իրավունք վերապահող կեղծ լիազորագիր և իր որդի` Գուրգեն Արմենի Գրիգորյանի կողմից Օժեն Սարգսի Փաթաթյանի բնակարանը վաճառելու համար տրված կեղծ համաձայնագիր, ապա 2004 թվականի մայիսի 17-ին, 2 ամիս հետո գումարը վերադարձնելու պատրվակով Արմեն Գարուշի Օհանջանյանից վերցրել է առանձնապես խոշոր չափերի հասնող` 14 000 000 ՀՀ դրամին համարժեք 28 000 ԱՄՆ դոլար, որից 12 000 ԱՄՆ դոլարը պատկանել է Արմեն Հակողյանի բարեկամ Հակոբ Լևոնի Մակվեցյանին և որպես երաշխիք նշված բնակարանը նոտարական կարգով առուվաճառքի պայմանագրով ձևակերպել է Հակոբ Լևոնի Մակվեցյանի անունով ու խաբեության եղանակով հափշտակել նշված գումարը»:
3) Երևանի Ազատության պողոտա 12/3 շենքի 26 բնակարանը սեփականության իրավունքով պատկանում է Օժեն Փաթաթյանին:
4) Արմեն Գրիգորյանի անվամբ տրված լիազորագիրը և Գուրգեն Գրիգորյանի անվամբ տրված լիազորագիրը և Գուրգեն Գրիգորյանի տրված համաձայնությունը վավերացված են Ռուսաստանի Դաշնության Մոսկվա քաղաքի նոտարի կողմից:
4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները.
Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքերի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ
1) բողոքն առաջին հիմքով հիմնավոր է մասնակիորեն հետևյալ պատճառաբանությամբ.
ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` դատարանը յուրաքանչյուր ապացույց գնահատում է գործում եղած բոլոր ապացույցների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտության հիման վրա ներքին համոզմամբ:
Տվյալ նորմը առաջացնում է դատարանի պարտականությունը գնահատելու յուրաքանչյուր ապացույցը գործում եղած մյուս ապացույցների համեմատության և համադրության արդյունքում:
Օժեն Փաթաթյանն իր հայցապահանջի հիմքում դրել է այն հանգամանքը, որ ինքը երբևէ չի լիազորել Ա. Գրիգորյանին տնօրինելու իրեն սեփականության իրավունքով պատկանող բնակարանը, և հետևաբար Ա. Գրիգորյանն իրավասու չէր օտարելու բնակարանը:
Որպես նշվածի հիմնավորում Օժեն Փաթաթյանը ներկայացրել է «Հայաստանի Հանրապետության փորձագիտական կենտրոն» պետական ոչ առևտրային կազմակերպության 08.11.2004 թվականի փորձագիտական եզրակացությունը և «Քրեական գործի վարույթը կասեցնելու մասին» Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքների քննչական բաժանմունքի 22.11.2004 թվականի որոշումը:
Նշված ապացույցների համատեղ հետազոտությամբ կարելի է հանգել այն հետևության, որ քաղաքացիական գործում առկա լիազորագիրը չի հանդիսացել Օժեն Փաթաթյանի կամաարտահայտության արդյունքը:
Դատարանը Օժեն Փաթաթյանի հայցը մերժելիս նշել է, որ «գործում առկա փաստաթղթաբանական փորձաքննությամբ չի հաստատվում լիազորագրի կեղծ լինելու կամ այն նոտարի կողմից հաստատված չլինելու հանգամանքը, հետևաբար այն չի կարող հիմք հանդիսանալ լիազորագիրն անվավեր ճանաչելու պահանջը բավարարելու համար»: Նման եզրահանգումն ակնհայտ վկայում է, որ դատարանի կողմից խախտվել են ապացույցների գնահատման կանոնները, քանի որ նշված փորձագիտական եզրակացության մեջ հստակ նշված է, որ «փորձաքննությանը տրամադրված անշարժ գույքի առուվաճառքի թիվ 1189 գործի 6-րդ և 10-րդ թերթերում առկա լիազորագրի ու համաձայնագրի ստորին մասերում տեղավորված կլոր կնիքի դրոշմները թողնված են համակարգչին կից գունավոր շիթային տպիչ սարքավորման միջոցով»: Նշվածը միանգամայն հնարավորություն է տալիս հանգելու եզրակացության, որ լիազորագիրը և համաձայնագիրը չեն կնքվել նոտարի կնիքով այլ դաջվածքը կատարվել է համակարգչային տեխնիկայի միջոցով:
Նման պայմաններում Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի պահանջները:
Ինչ վերաբերվում է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 109-րդ հոդվածի 1-ին մասի խախտման վերաբերյալ բողոքի փաստարկին, ապա այն հիմնավոր է մասնակի հետևյալ պատճառաբանությամբ.
Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ հիմնավոր է Դատարանի պատճառաբանությունն այն մասին, որ անշարժ գույքի սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականն անվավեր ճանաչելու հարցը ենթակա չէ դատարանում քննության, քանի որ անշարժ գույքի սեփականության կամ օգտագործման իրավունքի գրանցման վկայականը չի հանդիսանում իրավունք առաջացնող վարչական ակտ: Նման իրավական դիրքորոշումն առաջին անգամ արձանագրվել է Վճռաբեկ դատարանի 2006 թվականի հոկտեմբերի 26-ի թիվ 3-1920/ՎԴ որոշմամբ (տես` Սիսիանի քաղաքապետարան ընդդեմ Շահեն Սարգսյան, երրորդ անձինք ՀՀ ԿԱ ԱԳԿ ՊԿ Սիսիանի ստորաբաժանում, Կորյուն Օհանյան, քաղ. գործ թիվ 3-1920/ՎԴ (2002 թվականի օգոստոսի 26-ին կնքված պայմանագիրը լուծելու, Շահեն Սարգսյանի և Կորյուն Օհանյանի միջև 11.09.2002 թվականին կնքված անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագիրը, ինչպես նաև Կորյուն Օհանյանին տրված սեփականության իրավունքի վկայականն անվավեր ճանաչելու պահանջներով)):
2) բողոքը երկրորդ հիմքով հիմնավոր է մասնակիորեն հետևյալ պատճառաբանությամբ.
Վճռաբեկ բողոքի սույն հիմքում վկայակոչված են ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի տարբեր հոդվածներ, որոնք բողոք բերած անձը վկայակոչում է որպես դատարանի կողմից սխալ կիրառված և կիրառման ենթակա նորմեր, սակայն բողոքի հիմքում բարձրացված իրավական հարցին պատասխանելու համար Վճռաբեկ դատարանը սույն հիմքի շրջանակներում պետք է քննարկման առարկա դարձնի հետևյալ իրավական հարցը. արդյո՞ք, ներկայացվողի անունից հանդես գալու լիազորության բացակայության դեպքում անձի կնքած գործարքը կարող է իրավական հետևանքներ առաջացնել ներկայացվողի համար:
Օրենսգրքի 319-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` այլ անձի անունից գործելու լիազորության բացակայությամբ կամ նման լիազորությունների սահմանազանցմամբ գործարքը կնքված է համարվում այն կնքած անձի անունից և ի շահ նրա, եթե մյուս անձը (ներկայացվողը) հետագայում ուղղակի հավանություն չի տալիս տվյալ գործարքին:
Նշված նորմի տրամաբանությամբ, կնքված գործարքի վերաբերյալ ներկայացվողի հավանության բացակայության դեպքում, այդ գործարքը չի կարող վեջինիս համար իրավական հետևանքներ առաջացնել:
Վճռաբեկ բողոքի առաջին հիմքի վերաբերյալ արտահայտած իրավական դիրքորոշման հիման վրա Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Ա. Գրիգորյանը Օժեն Փաթաթյանի անունից վերջինիս գույքը օտարելու լիազորություն չի ունեցել և Օժեն Փաթաթյանը տվյալ գործարքի վերաբերյալ չի տվել իր հավանությունը, հետևաբար Ա. Գրիգորյանի և Հ. Մակվեցյանի միջև կնքված գործարքը Օ. Փաթաթյանի համար իրավական հետևանքներ չի կարող առաջացնել:
Միաժամանակ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ բողոքը պետք է բավարարել ամբողջությամբ հետևյալ պատճառաբանությամբ.
Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ սույն քաղաքացիական գործով անհրաժեշտ է հաշվի առնել այն հանգամանքը, թե երբ է ներկայացվել սեփականության իրավունքի վկայականն անվավեր ճանաչելու վերաբերյալ հայցապահանջը:
Այսպիսով` սույն քաղաքացիական գործով սեփականության իրավունքի վկայականն անվավեր ճանաչելու վերաբերյալ հայցապահանջը ներկայացվել է 2004 թվականի սեպտեմբերի 15-ին, երբ առկա չէր Վճռաբեկ դատարանի արտահայտած իրավական դիրքորոշումը: Հետևաբար, այդ պայմաններում հայցվորը ողջամտորեն կարող էր շարունակել ենթադրել, որ սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականը վիճարկելով ըստ էության վիճարկում էր սեփականության իրավունքի գրանցումը:
Հիմք ընդունելով վերոնշյալը և հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Վճռաբեկ դատարանի իրավական դիրքորոշման կիրառումը սույն վեճով սեփականության իրավունքի գրանցման վկայականն անվավեր ճանաչելու պահանջի նկատմամբ կարող է անբարենպաստ դատավարական հետևանքներ առաջացնել սույն գործով հայցվորի համար, մասնավորապես նա ստիպված կլինի նույն իրավունքի պաշտպանության համար կրկին դիմել դատարան, այս անգամ սեփականության իրավունքի գրանցումն անվավեր ճանաչելու պահանջով, ինչը Վճռաբեկ դատարանը դիտում է որպես անձի արդար դատաքննության իրավունքի ոչ արդյունավետ իրացման օրինակ, Վճռաբեկ դատարանը հնարավոր է համարում սույն գործով ներկայացված սեփականության իրավունքի վկայականի անվավերության պահանջը նոր քննության ժամանակ դիտել որպես սեփականության իրավունքի գրանցումն անվավեր ճանաչելու պահանջ:
Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով` Վճռաբեկ դատարանը
ՈՐՈՇԵՑ
1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Բեկանել ՀՀ քաղաքացիական գործերով վերաքննիչ
դատարանի 19.01.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան` այլ կազմով նոր քննության:
2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:
ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ` Հ. ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ ԴԱՏԱՎՈՐՆԵՐ` Ա. ՄԿՐՏՈՒՄՅԱՆ Ս. ԱՆՏՈՆՅԱՆ Վ. ԱԲԵԼՅԱՆ Է. ՀԱՅՐԻՅԱՆ Ս. ՍԱՐԳՍՅԱՆ