ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ, ՔԻՄԻԱԿԱՆ ԵՎ ՃԱՌԱԳԱՅԹԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ «ՀԱՆՐԱՅԻՆ ԱՌՈՂՋ ...

 

100.0031.080212

ԳՐԱՆՑՎԱԾ Է
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ԱՐԴԱՐԱԴԱՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅԱՆ ԿՈՂՄԻՑ

                                      «08»        02            2012 Թ.

                                        ՊԵՏԱԿԱՆ ԳՐԱՆՑՄԱՆ ԹԻՎ 10012078

             

 ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ    ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ       ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ       ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ       ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ

  ՀԱՆՐԱ-    ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ  ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ  ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ  ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

 ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ     ԱՐՏԱԿԱՐԳ        ԳՅՈՒՂԱ-      ԲՆԱՊԱՀՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆՆ

  ԱՌՈՂՋԱ-    ԻՐԱՎԻՃԱԿՆԵՐԻ    ՏՆՏԵՍՈՒԹՅԱՆ     ՆԱԽԱՐԱՐ           ԱՌԸՆԹԵՐ

 ՊԱՀՈՒԹՅԱՆ     ՆԱԽԱՐԱՐ         ՆԱԽԱՐԱՐ                        ՄԻՋՈՒԿԱՅԻՆ

  ՆԱԽԱՐԱՐ                                                   ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ

                                                             ԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ

                                                               ՊԵՏԱԿԱՆ

                                                               ԿՈՄԻՏԵԻ

                                                               ՆԱԽԱԳԱՀ

 

 2011 թ.     2012 թ.        2011 թ.         2011 թ.         2011 թ.

 դեկտեմբերի  հունվարի       դեկտեմբերի      դեկտեմբերի      դեկտեմբերի

 26-ի        11-ի           30-ի            29-ի            27-ի

 N 31-Ն      N 02-Ն         N 258-Ն         N 301-Ն         N 325-Ն

 ք. Երևան    ք. Երևան       ք. Երևան        ք. Երևան        ք. Երևան

                                                                               

                             ՀԱՄԱՏԵՂ ՀՐԱՄԱՆ

                                                                               

i

ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ, ՔԻՄԻԱԿԱՆ ԵՎ ՃԱՌԱԳԱՅԹԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ «ՀԱՆՐԱՅԻՆ ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅԱՆ ՈԼՈՐՏՈՒՄ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅԱՆ ԱՐՏԱԿԱՐԳ ԻՐԱՎԻՃԱԿ» ՆԵՐԿԱՅԱՑՆՈՂ ԴԵՊՔ` ԵՐԵՎՈՒՅԹՆԵՐԻ (ՎԱՐԱԿԻՉ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ, ԹՈՒՆԱՎՈՐՈՒՄՆԵՐԻ, ՃԱՌԱԳԱՅԹԱՅԻՆ ԱԽՏԱՀԱՐՈՒՄՆԵՐԻ ԴԵՊՔԵՐ) ՍՏԱՆԴԱՐՏ ԲՆՈՐՈՇՈՒՄՆԵՐԸ ՀԱՍՏԱՏԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

(1-ին մաս)

 

Հիմք ընդունելով Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 2009 թվականի հոկտեմբերի 22-ի «Միջազգային առողջապահական (բժշկասանիտարական) կանոնների ներդրման ռազմավարությանը և Միջազգային առողջապահական (բժշկասանիտարական) կանոնների ներդրման միջոցառումների ծրագրին հավանություն տալու մասին» N 44 արձանագրային որոշման Հավելված 2-ի ռազմավարական ուղղություն 2-րդ, 1-ին բաժնի 1-ին կետի պահանջները.

 

ՀՐԱՄԱՅՈՒՄ ԵՆՔ`

 

Հաստատել կենսաբանական, քիմիական և ճառագայթային գործոններով պայմանավորված հանրային առողջապահության ոլորտում միջազգային նշանակության արտակարգ իրավիճակ ներկայացնող դեպք` երևույթների (վարակիչ հիվանդությունների, թունավորումների, ճառագայթային ախտահարումների դեպքեր) ստանդարտ բնորոշումները` համաձայն հավելվածի:

 

Հավելված

Հաստատված է

ՀՀ առողջապահության նախարարի

2011 թ. դեկտեմբերի 26-ի

թիվ 31-Ն

ՀՀ արտակարգ իրավիճակների

նախարարի

2012 թ. հունվարի 11-ի

թիվ 02-Ն

ՀՀ գյուղատնտեսության նախարարի

2011 թ. դեկտեմբերի 30-ի

թիվ 258-Ն

ՀՀ բնապահպանության նախարարի

2011 թ. դեկտեմբերի 29-ի

թիվ 301-Ն

ՀՀ կառավարությանն առընթեր

միջուկային անվտանգության

կարգավորման պետական կոմիտեի

նախագահի

2011 թ. դեկտեմբերի 27-ի

թիվ 325-Ն

համատեղ հրամանով

 

ՍՏԱՆԴԱՐՏ ԲՆՈՐՈՇՈՒՄՆԵՐ ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ, ՔԻՄԻԱԿԱՆ ԵՎ ՃԱՌԱԳԱՅԹԱՅԻՆ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ «ՀԱՆՐԱՅԻՆ ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅԱՆ ՈԼՈՐՏՈՒՄ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅԱՆ ԱՐՏԱԿԱՐԳ ԻՐԱՎԻՃԱԿ» ՆԵՐԿԱՅԱՑՆՈՂ ԴԵՊՔ` ԵՐԵՎՈՒՅԹՆԵՐԻ (ՎԱՐԱԿԻՉ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ, ԹՈՒՆԱՎՈՐՈՒՄՆԵՐԻ, ՃԱՌԱԳԱՅԹԱՅԻՆ ԱԽՏԱՀԱՐՈՒՄՆԵՐԻ ԴԵՊՔԵՐ)

 

ԲԱԺԻՆ I
ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՆՈՎ ՊԱՅՄԱՆԱՎՈՐՎԱԾ «ՀԱՆՐԱՅԻՆ ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅԱՆ ՈԼՈՐՏՈՒՄ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅԱՆ ԱՐՏԱԿԱՐԳ ԻՐԱՎԻՃԱԿ» ՆԵՐԿԱՅԱՑՆՈՂ ԴԵՊՔ` ԵՐԵՎՈՒՅԹՆԵՐԻ (ՎԱՐԱԿԻՉ ՀԻՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ)

 

ՏՈՒԼԱՐԵՄԻԱ (Ա 21)

 

1. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրին համապատասխանող դեպք:

2) Հավանական

Կասկածելի դեպք, և ախտաբանական նմուշներում F. tսlarensis-ին բնորոշ հակամարմինների հայտնաբերման 1 դրական թեսթ կամ, որը համաճարակաբանորեն կապված է լաբորատոր հաստատված դեպքի հետ:

3) Հաստատված

Կասկածելի կամ հավանական դեպք` ախտորոշումը հաստատված է լաբորատոր հետազոտության արդյունքում:

2. Դեպքի սահմանում:

3. Կլինիկական նկարագիր

1) Անկախ կլինիկական ձևից, ընդհանուր ախտանշաներն են` հիվանդության հանկարծակի սկիզբ, դող, սարսուռ, ջերմության բարձրացում 39-40oC (տևում է 2-3 շաբաթ), գլխացավ, գլխապտույտ, մկանային ցավեր, առատ քրտնարտադրություն, ծանր դեպքերում` փսխում, քթային արյունահոսություն, գիտակցության մթագնում, զառանցանք:

2) Հիվանդության հիմնական ախտանշանը բուբոնն է (մեկ` հաջորդիվ մի խումբ ավշային հանգույցների բորբոքում), որն առաջանում է վարակի ներթափանցման վայրին մոտ ավշային հանգույցներում (ընկույզից մինչև հավի ձվի մեծության, շարժուն):

3) Տուլարեմիայի կլինիկական ձևերի զարգացումը որոշվում է վարակի մուտքի դռներով:

4. Ըստ տեղակայման տարբերում են հետևյալ կլինիկական ձևերը`

1) տուլարեմիա` մաշկի, լորձաթաղանթների և լիմֆատիկ հանգույցների ախտահարումով.

ա. բուբոնային

բ. խոցաբուբոնային

գ. ակնաբուբոնային

դ. անգինոզբուբոնային.

2) տուլարեմիա` առավելապես ներքին օրգանների ախտահարումով.

ա. աբդոմինալ

բ. թոքային.

3) գեներալիզացված ձև:

5. Ըստ ընթացքի

1) սուր

2) ձգձգվող

3) ախտադարձող:

6. Ըստ ծանրության

1) թեթև

2) միջին ծանրության

3) ծանր:

7. Հիվանդությունը սկսվում է սուր դողով, ջերմության բարձրացումով մինչև 38 - 40oC: Տենդը հաճախ թուլացնող կամ ընդմիջվող բնույթի է:

8. Հիվանդները գանգատվում են համառ գլխացավից, մկանացավերից, ընդհանուր թուլությունից, գլխապտույտից: Ծանր ձևերի ժամանակ երբեմն դիտվում է զառանցանք, հիվանդները ավելի հաճախ գրգռված են, քան արգելակված:

9. Հիվանդի դեմքը հիպերեմիկ է, այտուցված, առկա է սկլերաների և շաղկապենիների արյունալեցվածություն: Երբեմն հանդիպում է ցան (էկզանտեմա)` էրիթեմատոզ, մակուլոպապուլյոզ, ռոզեոլյոզ կամ պետեխիալ: Ցանը ավելի հաճախ է հանդիպում հիվանդության ձգձգվող ընթացքի ժամանակ:

10. Հայտնաբերվում են լիմֆադենիտներ (բուբոններ), որոնց տեղակայումը կախված է հիվանդության կլինիկական ձևից:

11. Հիվանդության 1-ին շաբաթվա վերջին մեծանում են լյարդը և փայծաղը:

12. Կախված հիվանդության կլինիկական ձևից հիվանդները ներկայացնում են տարբեր գանգատներ, որը սովորաբար առնչվում է վարակի ներթափանցման տեղի հետ` ցավ աչքերում, կլման ժամանակ, կրծոսկրի հետևում, զարգացող բուբոնի շրջանում և այլն:

13. Հիվանդության սկզբնական շրջանն ունի ընդհանուր դրսևորումներ, հետագայում առաջին պլան են մղվում տեղային փոփոխությունները` կապված վարակի մուտքի դռների հետ:

14. Տենդն առանց հակաբիոտիկաթերապիայի տևում է մինչև 2 - 3 շաբաթ, լավացման շրջանում կարող է դիտվել երկարատև սուբֆեբրիլ ջերմություն: Հիվանդության ընդհանուր տևողությունը ձգձգվող և ախտադարձող ձևերի ժամանակ կարող է տևել մինչև մի քանի ամիս:

15. Տուլարեմիայի բուբոնային ձևն առաջանում է մաշկի միջոցով վարակի ներթափանցման դեպքում:

16. Բնորոշվում է`

1) ռեգիոնար լիմֆադենիտով` բուբոնի առաջացումով,

2) բորբոքային փոփոխությունները մուտքի դռներում թույլ են արտահայտված կամ մնացել են աննկատ (հիվանդի բուժկանխարգելիչ կազմակերպություն ուշ ընդունվելու պատճառով),

3) հաճախ ախտահարվում են անութային, աճուկային և ազդրային ավշային հանգույցները,

4) հիվանդության 2 - 3 օրը ավշային հանգույցի շրջանում ի հայտ է գալիս արտահայտված ցավոտություն, հետագայում ավշային հանգույցը մեծանում է` հասնելով 2 - 3 սմ-ից մինչև 8 - 10 սմ` ձևավորվում է բուբոն:

17. Տուլարեմիային բուբոնի առանձնահատկություններն են`

1) չափավոր ցավոտությունը

2) բուբոնները միաձուլված չեն շրջակա հյուսվածքների և միմյանց հետ

3) բուբոնը ծածկող մաշկը երկար ժամանակ պահպանում է նորմալ գունավորումը

4) բուբոնը հստակ ուրվագծվում է

5) բուբոնների էվոլյուցիան տարբեր է:

18. Հիվանդների մի մասի մոտ դրանք 1 - 4 ամսվա ընթացքում ներծծվում են:

19. Այլ դեպքերում` 3 - 4 շաբաթ անց կամ ավելի ուշ բուբոնները թարախակալում են, փափկում, դրանք ծածկող մաշկը այտուցվում է, որից հետո թարախային պարունակությունը խուղակի միջոցով դուրս է գալիս: Խուղակը շատ դանդաղ է փակվում` առաջացնելով սպի: Բուբոնների թարախային պարունակությունը համեմատաբար մածուցիկ է, կաթնասպիտակավուն, առանց հոտի: Տուլարեմիայի ցուպիկը հայտնաբերվում է թարախում 3 շաբաթվա ընթացքում:

20. Երբեմն տեղի է ունենում բուբոնների կարծրացում, որոնք երկար ժամանակ պահպանվում են` հիվանդի լավ ինքնազգացողության և նորմալ ջերմաստիճանի ֆոնի վրա: Վերջիններս հակված չեն ներծծվելու:

21. Խոցաբուբոնային ձևի (հանդիպում է 50 - 70% դեպքերում) ժամանակ մուտքի դռներում զարգանում է առաջնային աֆեկտ` հիվանդության առաջին 7 օրվա ընթացքում հաջորդաբար ի հայտ է գալիս բիծ, որը վերափոխվում է պապուլայի, այնուհետև վեզիկուլայի, ապա պուստոլայի և վերջապես առաջանում է քիչ ցավոտ, բարձր եզրերով խառնարանանման խոց: Խոցը ծածկվում է մուգ կեղևով, որը շրջապատված է թեփոտվող երիզով: Ռեգիոնար ավշային հանգույցների ախտահարումն ընթանում է առաջնային բուբոնների ձևով:

22. Ակնաբուբոնային ձևը հանդիպում է հազվադեպ (1 - 2% դեպքերում): Զարգանում է աչքի լորձաթաղանթով հարուցչի ներթափանցման դեպքում:

23. Բնորոշվում է`

1) հաճախ զարգացող Պարինոյի կոնյուկտիվիտ` աչքի շաղկապենու ախտահարումը հիմնականում միակողմանի է, խոցերի և հանգույցիկների առաջացումով: Հիվանդների մի մասի մոտ շաղկապենու վրա կարող է առաջանալ ֆիբրինոզ փառ, զարգանալ դակրիոցիստիտ: Եղջերաթաղանթը հազվադեպ է ընդգրկվում գործընթացի մեջ

2) տենդով

3) ռեգիոնար` հարականջային և ենթածնոտային ավշային հանգույցների մեծացումով (բուբոն)

4) երկարատև ընթացքով (մի քանի ամիս):

Ախտահարված աչքում կարող է տեղի է ունենալ տեսողության կորուստ:

24. Անգինոզ-բուբոնային ձևը (հանդիպում է 1% դեպքերում) զարգանում է վարակված սննդամթերքով և ջրով հարուցչի ներթափանցման դեպքում:

25. Բնորոշվում է`

1) ընդհանուր ինտոքսիկացիայի երևույթներով

2) կլման դժվարացումով, ըմպանում չափավոր ցավով

3) ինքնատիպ միակողմանի ֆիբրինոզ-նեկրոտիկ տոնզիլիտով: Քմային նշիկները մեծացած են, ծածկված գորշասպիտակավուն գույնի նեկրոտիկ փառերով, որոնք դժվարությամբ են հեռացվում, հիշեցնելով դիֆթերիա, բայց չեն տարածվում նշիկներից դուրս: Արտահայտված նեկրոտիկ փոփոխությունները բերում են նշիկների քայքայման և սպիացման: Նշիկների ախտահարումը, որպես կանոն, միակողմանի է

4) պարանոցային, հարականջային և անութային բուբոնների առաջացումով, որոնց զարգացման ընթացքը նույնն է, ինչ մաշկաբուբոնային ձևի ժամանակ:

26. Աբդոմինալ ձևը պայմանավորված է որովայնամզային ավշային հանգույցների բորբոքումով (մեզադենիտ):

27. Արտահայտվում է`

1) բարձր ջերմությունով, ընդհանուր ինտոքսիկացիայի երևույթներով

2) կծկանքանման և անդադար ցավերով որովայնում: Որովայնը շոշափելիս պորտի և աջ զստային շրջանում ցավոտ է, որի պատճառով տուլարեմիայի այս ձևը անհրաժեշտ է տարբերակել մեզադենիտով ուղեկցվող այլ վարակիչ հիվանդություններից (որովայնային տիֆ և պարատիֆեր, յերսինիոզ, փսևդոտուբերկուլոզ), նաև կույրաղու սուր բորբոքումից: Հաճախ հայտնաբերվում է որովայնամզի գրգռման ախտանշան

3) սրտխառնոցով, հնարավոր է փսխում

4) լուծով, երբեմն փորկապությունով: Կարող է դիտվել աղիքային արյունահոսություն

5) հեպատոսպլենոմեգալիայով:

28. Տուլարեմիայի թոքային ձև զարգանում է օդափոշային վարակման դեպքում:

29. Հիվանդության այս ձևը կարող է ընթանալ 2 տարբերակով` բրոնխային և թոքային:

30. Բրոնխային տարբերակ.

1) ուղեկցվում է չափավոր արտահայտված ինտոքսիկացիայի երևույթներով

2) ախտահարվում են կրծքավանդակի ավշային հանգույցները` բրոնխիալ, պարատրախեալ, միջնորմային

3) բնորոշ են ցավեր կրծքավանդակի հետևում, չոր բրոնխային հազ: Թոքերում լսվում են չոր խզզոցներ

4) հիվանդությունը տևում է 10 - 12 օր և ավարտվում է առողջացումով:

31. Թոքային տարբերակը բնորոշվում է`

1) սուր սկզբով` բարձր տենդով և արտահայտված ընդհանուր ինտոքսիկացիայի երևույթներով

2) կրծքավանդակում վաղ առաջացող ցավով և չոր հազով, քիչ քանակությամբ լորձային, երբեմն հեմոռագիկ խորխով

3) թոքերում լսվում են չոր և թաց խզզոցներ: Թոքերի ռենտգեն հետազոտության ժամանակ դիտվում է արմատամերձ, պարատրախեալ և միջնորմային ավշային հանգույցների զգալի մեծացում: Ինֆիլտրատիվ փոփոխությունները թոքերում ունեն օջախային բնույթ, հազվադեպ` բլթային և դիսեմինացված

4) երկարատև ընթացքով (մինչև 2 ամիս և ավելի), ախտադարձերի և բարդությունների հակումով` թոքերում թարախակույտերի, բրոնխոէկտազների, խոռոչների ձևավորումով:

32. Գեներալիզացված ձև:

33. Հիմնականում դիտվում է թույլ իմունային կարգավիճակ ունեցող անձանց մոտ: Հիվանդության այս ձևը ախտորոշման տեսակետից դժվարություն է ներկայացնում:

34. Բնորոշվում է`

1) ընդհանուր թուլությունով, ջերմության բարձրացումով մինչև 39 - 40oC, մկանացավերով, համառ գլխացավով: Հիվանդների գիտակցությունը հաճախ խանգարված է, դիտվում է զառանցանք: Տենդը անկանոն բնույթի է, 3 շաբաթ և ավելի տևողությամբ

2) մուտքի դռներում, ինչպես նաև ռեգիոնար ավշային հանգույցներում բորբոքային փոփոխությունները բացակայում են

3) առաջին իսկ օրերից զարգանում է հեպատոսպլենոմեգալիա: Սրտի տոները խլացած են, պուլսը լաբիլ (տատանողական), ցածր զարկերակային ճնշում

4) հիվանդության ծաղկման շրջանում հիվանդների մեծամասնության մոտ ի հայտ է գալիս ռոզեոլոզ ցան, որը հավասարաչափ է վերին և ստորին վերջույթների վրա «ձեռնոցների» ու «ծնկապանների» տեսքով, դեմքին` «դիմակի», պարանոցին` «օձիքի» տեսքով: Ցանն աստիճանաբար ձեռք է բերում արնապղնձագույն երանգ և անհետանում 8 - 12 օրից

5) չափավոր արտահայտված լեյկոցիտոզով, լեյկոֆորմուլայի ձախ թեքումով, էրիթրոցիտների նստեցման արագության (այսուհետ` ԷՆԱ) բարձրացում մինչև 40-50 մմ/ժ:

 

Գլուխ 2
ԲՐՈՒՑԵԼՈԶ (Ա 23)

 

35. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրին համապատասխանող դեպք, որը համաճարակաբանորեն կապված է հաստատված կամ կասկածելի հիվանդ կենդանիների կամ դրանցից ստացված վարակված սննդամթերքի օգտագործման կամ շփման հետ

2) Հավանական

Ռոզ-Բենգալի դրական փորձով հաստատված կասկածելի դեպք

3) Հաստատված

Լաբորատոր հաստատված կասկածելի կամ հավանական դեպք (սուր կամ քրոնիկ):

36. Դեպքի սահմանում:

37. Կլինիկական նկարագիր - բրուցելոզը սուր կամ քրոնիկ ընթացող հիվանդություն է, որին բնորոշ են` ընդհատվող կամ անկանոն տևողությամբ տենդ, գիշերային ուժեղ քրտնարտադրություն, առանց պատճառի հոգնածություն, քաշի անկում, գլխացավ, հոդացավեր, մարմնի ընդհանուր ջարդվածության զգացում:

38. Հիվանդության կլինիկական արտահայտությունները շատ պոլիմորֆ են: Վարակի օջախներում հաճախ հանդիպում է գաղտնի բրուցելոզ, որի դեպքում բրուցելլաները գտնվում են «նիրհող» վարակի ձևով` առաջացնելով օրգանիզմի իմունոալերգիկ վերափոխում: Վարակված անձանց մի մասի մոտ մանրակրկիտ հետազոտման արդյունքում կարելի է հայտնաբերել հիվանդության որոշ ախտանշաններ` ավշային հանգույցների մեծացում, նյարդային համակարգի ֆունկցիոնալ խանգարումներ, լյարդի և փայծաղի մեծացում և այլն: Այսպիսի մարդկանց մոտ շճաբանական և Բյուրնեի մաշկաալերգիկ փորձերը դրական են:

39. Սուր բրուցելոզի հիմնական կլինիկական արտահայտություններն են`

1) բարձր ջերմություն (39 - 40oC և ավելի): Ջերմային կորագիծը մի շարք դեպքերում ունի հակում ալիքաձև ընթացքի, օրվա մեջ մեծ տատանումներով, հաճախ անկանոն (սեպտիկ) տիպի կրկնվող դողով և առատ քրտնարտադրությունով: Առանց հակաբիոտիկոթերապիայի տենդը կարող է տևել 3 - 4 շաբաթ և ավելի, չնայած մարմնի բարձր ջերմաստիճանի հիվանդի ինքնազգացողությունը մնում է բավարար, ինտոքսիկացիայի երևույթները բացակայում են.

2) գեներալիզացված լիմֆադենոպաթիա - բոլոր խմբերի, հատկապես պարանոցային և անութային ավշային հանգույցները չափավոր մեծացած են, շոշափելիս անցավ, միաձուլված չեն շրջակա հյուսվածքների հետ.

3) լյարդի և փայծաղի մեծացումը դիտվում է հիվանդության առաջին շաբաթվա վերջում:

40. Սուր բրուցելոզի գլխավոր տարբերակումն է օջախային փոփոխությունների (մետաստազների) բացակայությունը:

41. Հենաշարժական համակարգի ախտահարումը սուր բրուցելոզի ժամանակ արտահայտվում է կարճատև հոդացավերով:

42. Ժամանակին և ճիշտ իրականացված բուժման դեպքում հիվանդների որոշ մասը 1 - 2 տարի անց առողջանում է, չնայած հիվանդությունը հաճախ ձգձգվում և ընդունում է քրոնիկ ընթացք: Քրոնիկ բրուցելոզը հաճախ զարգանում է տարած հիվանդության սուր և ենթասուր ձևերից հետո (երկրորդային քրոնիկ բրուցելոզ), որոշ դեպքերում այն զարգանում է միանգամից, շրջանցելով հիվանդության սուր շրջանը (առաջնային քրոնիկ բրուցելոզ):

43. Քրոնիկ բրուցելոզի ընդհանուր նշաններն են.

1) երկարատև սուբֆեբրիլիտետը

2) ընդհանուր թուլությունը, աշխատունակության նվազումը

3) գրգռվածությունը, խանգարված քունը

4) ախորժակի անկումը

5) գեներալիզացված լիմֆադենոպաթիան:

44. Նոր ձևավորված փափուկ, շոշափելիս զգայուն կամ ցավոտ ավշային հանգույցների հետ մեկտեղ նկատվում են մանր, բավականին պինդ, անցավ, կարծրացած ավշային հանգույցներ (0.5 - 0.7 սմ տրամագծով)

1) հաճախ հայտնաբերվող հեպատոսպլենոմեգալիան

2) վերը նշված ախտանշանների ֆոնի վրա դիտվում են օրգանական ախտահարումներ: Ամենահաճախ ախտահարվում է հենաշարժական համակարգը, հետո նյարդային և սեռական, կարող են դիտվել այլ օրգանական ախտահարումներ` թոքաբորբեր, միոկարդիտներ, աչքի ախտահարում և այլն, որոնք հանդիպում են հազվադեպ:

45. Հենաշարժական համակարգի ախտահարման առանձնահատկությունները.

1) բնորոշ են պոլիարթրիտները, հաճախ ախտահարվում են խոշոր հոդերը` ծնկային, արմնկային, ուսային, կոնքազդրային, հազվադեպ` ոտնաթաթերի և դաստակների մանր հոդերը: Հոդերը երբեմն այտուցվում են, ձևափոխվում, տձևանում պերիարթրիտի, բուրսիտի, էկզոստոզների զարգացման հետևանքով, շարժունակությունը նրանցում սահմանափակվում է, մաշկի գույնը, որպես կանոն, չի փոփոխվում: Յուրաքանչյուր սրացման դեպքում ի հայտ են գալիս ըստ տեղակայման նոր օջախներ, ինչը վերաբերում է ոչ միայն հոդերին, այլ նաև ուրիշ օրգանային ախտահարումներին.

2) օստեոպորոզներ չեն դիտվում.

3) ախտահարվում է ողնաշարը` հաճախ գոտկային հատվածում.

4) բնորոշ են սաքրոիլեիտներ, որոնք ունեն մեծ ախտորոշիչ նշանակություն, քանի որ դրանք այլ էթիոլոգիայի հազվադեպ են լինում: Այս պատճառով վերջիններիս հայտնաբերումը կարևոր է:

46. Էրիքսոնի ախտանշան` հիվանդին պառկեցնում են վիրակապային սեղանին մեջքի կամ կողքի վրա և սեղմում վերին զստոսկրերի կատարին: Միակողմանի սաքրոիլեիտի դեպքում ցավն առաջանում է ախտահարման կողմում, երկկողմանիի դեպքում` սրբանում, երկու կողմից:

47. Նախլասի ախտանշան` հիվանդին երեսնիվայր պառկեցնում են սեղանին, ոտքերը ծալում ծնկային հոդում: Ոտքը բարձրացնելիս առաջանում է ցավ ախտահարված սրբանազստային հոդավորումում:

48. Լառռեյի ախտանշան` հիվանդին մեջքի վրա պառկեցնում են սեղանին, երկու ձեռքով բռնում են զստոսկրերի թևերից և ձգում դեպի դուրս, առաջանում է ցավ ախտահարված կողմում:

49. Ջոն-Բեռի ախտանշան` հիվանդին մեջքի վրա պառկեցնում են սեղանին, ցայլքը ուղղահայաց ներքև սեղմելիս առաջանում է ցավ սրբանազստային հոդավորումում:

50. Քրոնիկ բրուցելոզի ժամանակ հաճախ ախտահարվում են ոչ միայն հոդերը, այլ նաև մկանները:

51. Միոզիտները արտահայտվում են`

1) երկարատև, ինտենսիվ, բութ ցավերով, որոնք հաճախ կապված են եղանակի փոփոխման հետ.

2) շոշափելիս մկանների հաստաշերտում (հիմնականում վերջույթների և գոտկատեղի) հայտնաբերվում են տարբեր ձևերի (թմբիկների շարանի, հազվադեպ` կլոր և օվալաձև) պնդացումներ, ժամանակի հետ մկանների փոփոխությունները մի հատվածում անցնում են և ի հայտ գալիս այլ մկանախմբերում և այսպես շարունակ, մինչև քրոնիկ բրուցելոզը ձեռք կբերի երկրորդային գաղտնի ընթացք:

52. Քրոնիկ բրուցելոզով հիվանդների 50 - 60%-ի մոտ հայտնաբերվում են ֆիբրոզիտներ (ցելյուլիտներ), որոնք տեղակայվում են սրունքների, նախաբազուկների և առավել հաճախ մեջքի ու գոտկատեղի ենթամաշկային ճարպաբջջանքում: Սրանք իրենցից ներկայացնում են փափուկ, շոշափելիս ցավոտ կամ զգայուն (երբեմն հիվանդներն իրենք են ուշադրություն դարձնում դրանց վրա), 5 - 10 մմ-ից մինչև 3 - 4 սմ գոյացություններ: Հետագայում ֆիբրոզիտները կամ լրիվ ներծծվում են կամ կարծրանում, դառնում անցավ և պահպանվում երկար ժամանակ: Հիվանդության սրացումների ժամանակ հնարավոր է նոր ֆիբրոզիտների առաջացում:

53. Նյարդային համակարգի ախտահարումը հաճախ արտահայտվում է ռադիկուլիտներով, պլեքսիտներով, զգացողության խանգարումներով, միջկողային և այլ տեսակի նևրալգիաներով, լսողական և տեսողական նյարդերի ախտահարումով` լսողության և տեսողության սրության զգալի իջեցումով: Կենտրոնական նյարդային համակարգի ախտահարումը (միելիտներ, մենինգիտներ, էնցեֆալիտներ, մենինգոէնցեֆալիտներ) դիտվում է հազվադեպ, ընթանում է երկարատև և բավականին ծանր: Վեգետատիվ նյարդային համակարգի ախտահարման դեպքում խախտվում է անոթների լարվածությունը /տոնուս/, ի հայտ է գալիս ծայրամասային ցիանոզ (ակրոցիանոզ), առատ քրտնարտադրություն, մաշկի սնուցման ախտահարումներ:

54. Սեռական համակարգի փոփոխություններն արտահայտվում են.

1) տղամարդկանց մոտ`

ա. օրխիտով

բ. էպիդիդիմիտով

գ. պոտենցիայի իջեցումով.

2) կանանց մոտ`

ա. սալպինգիտներ (փողերի բորբոքում)

բ. մետրիտներ

գ. էնդոմետրիտներ:

55. Ռեզիդուալ երևույթները կարող են լինել օրգանական.

1) հարհոդային հյուսվածքի գերաճի հետևանքով հոդերի դեֆորմացիա (ինչը հայտնաբերվում է կլինիկական և ռենտգեն հետազոտություններով)

2) հենաշարժական համակարգի կայուն և անվերադարձ փոփոխություններ, որոնք մի շարք դեպքերում պահանջում են վիրահատական միջամտություն:

56. Հիվանդության ելքը կյանքի առումով բարենպաստ է, աշխատունակության առումով` ոչ բավարար: Մահացությունը շատ ցածր է:

57. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշներ

58. Մանրէաբանական` բրուցելլաների անջատում կենսաբանական նմուշից:

59. Շճաբանական` Ռայտի, Հեդելսոնի ռեակցիաներ (ստանդարտ ագլյուտինացիայի ռեակցիաներ, հիվանդության ախտանշանների ի հայտ գալուց հետո վերցրած շիճուկում հակամարմինների տիտրի բարձրացում` >= 160) կամ իմունաֆերմենտային` (Իմունագլոբուլին Ա, Իմունագլոբուլին Ջ, Իմունագլոբուլին Մ), 2-մերկապտոէթանոլ, կոմպլիմենտի կապման, ֆլյուորեսցենտային թեսթերի և ռադիոիմունային հետազոտությունների միջոցով անտիլիպոպոլիսախարիդային հակամարմինների հայտնաբերում:

 

Գլուխ 3
ԲՆԱԿԱՆ ԾԱՂԻԿ (Բ 03)

 

60. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրին համապատասխանող դեպք

2) Հավանական

Կասկածելի դեպք

Գումարած

բռնկման առկայություն և համաճարակաբանական կապ` հաստատված դեպքի, լաբորատորիայից վիրուսի արտահոսքի կամ կենսաահաբեկչական գործողության հետ:

3) Հաստատված

Կասկածելի կամ հավանական դեպք` լաբորատոր հաստատված:

61. Դեպքի սահմանում

62. Կլինիկական նկարագիր - Ջերմության հանկարծակի բարձրացում 380 և ավելի, որին հետևում է առանց այլ ակնհայտ պատճառի առաջացած մաշկի հյուսվածքում խորը տեղակայումով վեզիկուլների և պուստուլների առաջացում, որոնք գտնվում են զարգացման միևնույն փուլում:

63. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշներ - պոլիմերազային շղթայական ռեակցիայով վիրուսի դեզօքսիռիբոնուկլեինաթթվի (այսուհետ` ԴՆԹ) նույնականացում, կամ մարդու մաշկի ցանից` վեզիկուլայի, պուստուլայի, կեղևի և թեփուկի մեջ, ինչպես նաև` լորձաթաղանթներից վերցված քսուքներում և արյան մեջ վիրուսի հայտնաբերում էլեկտրոնային մանրադիտակման մեթոդով, ինչպես նաև շճաբանական մեթոդով` անուղղակի հեմագլյուտինացիայի իմունոֆլյուորեսցենտային մեթոդով, միկրոպրեցիպիտացիայի ռեակցիայով: Նախնական արդյունքը ստացվում է 24 ժամից, հետագա հետազոտության ընթացքում վիրուսը անջատվում և նույնականացվում է:

 

Գլուխ 4
ՕՐՆԻԹՈԶ, ՊՍԻԹԱԿՈԶ (Ա 27)

 

64. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրին համապատասխանող դեպք, որն ունի հիվանդ թռչունների հետ համաճարակաբանական կապ

2) Հավանական

Ընդունված չէ

3) Հաստատված

Լաբորատոր հաստատված կասկածելի դեպք:

65. Համաճարակաբանական հսկողության ձևեր:

66. Կասկածելի կամ հաստատված դեպքի մասին անմիջապես հաղորդում, ապա 12-24 ժամվա ընթացքում շտապ հաղորդման քարտի ուղարկում:

67. Դեպքի համաճարակաբանական հետազոտություն:

68. Հաստատված դեպքերի վերաբերյալ ամփոփ տվյալների հաղորդում:

69. Դեպքի սահմանում:

70. Կլինիկական նկարագիր - սուր տենդային հիվանդություն է, որն ուղեկցվում է գլխացավով, ցանով, մկանացավերով, դողով և շնչառական ուղու վերին կամ ստորին հատվածների բորբոքումով: Կարող են արձանագրվել նաև հետևյալ բարդությունները` էնցեֆալիտ, միոկարդիտ, թրոմբոֆլեբիտ:

71. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշներն են խորխից, արյունից կամ այլ կենսաբանական նյութերից հարուցիչների անջատում:

72. Դրական շճաբանական արդյունք` քլամիդիալ հակածինների նկատմամբ հակամարմինների տիտրի աճ:

 

Գլուխ 5
ԺԱՆՏԱԽՏ (Ա 20) (մարդկային)

 

73. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական բնորոշմանը համապատասխանող դեպք, սակայն հետազոտվող նյութում (բուբոնի պունկտատում, խորխում, հյուսվածքներում, արյան մեջ) չեն հայտնաբերվել Գրամ բացասական, երկբևեռ կոկաբացիլներ:

2) Հավանական

Կասկածելի դեպք

Գումարած

Յերսինիա պեստիսի (Y. Pestis) հայտնաբերում ախտաբանական նմուշում կամ պասիվ հեմագլյուտինացիայի ռեակցիայի ժամանակ Յերսինիա պեստիսի Ֆ1 անտիգենին սպեցիֆիկ հակամարմինների տիտրը մեծ է կամ հավասար 1:10 կամ համաճարակաբանական կապ լաբորատոր հաստատված դեպքի հետ

3) Հաստատված

լաբորատոր հաստատված կասկածելի կամ հավանական դեպք:

74. Դեպքի սահմանում:

75. Կլինիկական նկարագիր և դասակարգում:

76. Տարբերում են ժանտախտի հետևյալ կլինիկական ձևերը.

1) տեղակայված ձևեր (70 - 80%)` մաշկային, բուբոնային, մաշկաբուբոնային

2) գեներալիզացված ձևեր (15 - 20%)` առաջնային սեպտիկ, երկրորդային սեպտիկ

3) թոքային ձևեր (5 - 10%)` առաջնային թոքային, երկրորդային թոքային:

77. Աղիքային ձևը չի ընդունվում որպես ինքնուրույն ձև:

78. Նկարագրված են ժանտախտի ջնջված, թեթև և սուբկլինիկական ձևեր:

79. Գաղտնի շրջանը տևում է 2 - 6 օր, պատվաստվածների մոտ կարող է երկարել մինչև 8 - 10 օր:

80. Հիվանդությունը սովորաբար սկսվում է հանկարծակի` արտահայտված դողով, սարսուռով, ջերմության արագ բարձրացումով մինչև 39 - 40oC: Հիվանդության սկզբնական բնորոշ նշաններից են մկանացավերը, տանջող գլխացավը, գլխապտույտը: Մաշկային ծածկույթները տաք են և չոր: Դեմքը և շաղկապենիները հիպերեմիկ են, հաճախ դիտվում է հեմոռագիկ ցան (պետեխիաներ և էկխիմոզներ) որոնք արագ ընդունում են բոսորապղնձային երանգ: Բերան-ըմպանի լորձաթաղանթը և փափուկ քիմքը կարմրած են կետավոր արյունազեղումներով: Շրթունքները չոր են, լեզուն հաստացած, ծածկված բնորոշ սպիտակ կավճանման փառով: Դեմքը սկզբում այտուցված է, հետագայում` սմքած, կապտավուն երանգով, աչքերի տակ մուգ շրջագծերով և տառապալի արտահայտությունով: Երբեմն այն արտահայտում է վախ կամ անտարբերություն շրջապատի հանդեպ: Բնորոշ է նյարդային համակարգի տարբեր արտահայտվածության տոքսիկ ախտահարում: Հիվանդների մի մասը արգելակված է, մյուս մասի մոտ դիտվում են գրգռվածություն, զառանցանք, հալյուցինացիաներ, փախչելու ձգտում, խանգարվում է շարժումների կոորդինացիան: Խոսքը դառնում է անպարզահունչ: Ավելի վաղ ախտահարվում է սիրտ-անոթային համակարգը, այն է` լայնանում են սրտի սահմանները, տոները խուլ են, զգալի իջնում է զարկերակային ճնշումը, հարաճում է տախիկարդիան (120 - 160 զարկ 1 րոպեում), զարգանում է առիթմիա, ի հայտ է գալիս ցիանոզ: Ծանր հիվանդների մոտ դիտվում են փսխում` արյունային կամ սուրճի թանձրուկի տեսքով, արյունային լուծ, հեմատուրիա, օլիգուրիա: Մեծանում են լյարդը և փայծաղը: Ժանտախտի ընդհանուր երևույթների հետ մեկտեղ զարգանում են հիվանդության տարբեր կլինիկական ձևերին բնորոշ ախտահարումներ:

81. Մաշկային ձև հանդիպում է հազվադեպ (3 - 4%), որպես կանոն այն հանդիսանում է մաշկաբուբոնային ձևի սկզբնական փուլ, հարուցչի ներթափանցման տեղում առաջանում է բիծ, որը վերափոխվում է պապուլայի, այնուհետև վեզիկուլայի և պուստուլայի:

82. Պուստուլան շրջապատված է կարմրության գոտիով, լցված է մուգ արյունային պարունակությունով, ունի պինդ կարմրաբոսորագույն հիմք, խիստ ցավոտ է, մանավանդ սեղմելիս: Պուստուլայի պատռման տեղում գոյանում է խոց, որի հատակը ծածկված է մուգ կեղևով: Ժանտախտային խոցերը ունեն երկարատև ընթացք, լավանում են դանդաղ, սպիացումով:

83. Երկրորդային մաշկային փոփոխությունները հեմատոգեն ցանի, բշտիկային գոյացությունների, երկրորդային հեմոռագեն թարախաբշտերի և կարբունկուլների տեսքով կարող են դիտվել ժանտախտի բոլոր կլինիկական ձևերի ժամանակ:

84. Բուբոնային ձև բնորոշվում է բուբոնի առաջացումով: Ժանտախտային բուբոնի առանձնահատկություններն են.

1) ձևավորվող բուբոնի վաղ դրսևորումներից է խիստ ցավոտությունը զարգացման տեղում, ինչը ստիպում է հիվանդին ընդունել հարկադրական դիրքեր: Փոքր բուբոնները ավելի ցավոտ են, քան մեծերը,

2) առաջին օրերին զարգացող բուբոնի տեղում կարելի է շոշափել առանձին ավշային հանգույցներ, որոնք հետագայում միաձուլվում են շրջակա բջջանքի հետ, բուբոնը ստանում է պինդ կոնսիստենցիայով, ոչ հստակ ուրվագծերով, խիստ ցավոտ ուռուցքանման գոյացության տեսք: Լիմֆանգիտներ չեն դիտվում,

3) բուբոնը ծածկող մաշկը լարված է, կարմրած, ձեռք է բերում կապտավուն երանգ, փայլում է,

4) բուբոնները հաճախ տեղակայված են լինում աճուկային (60 - 70%), անութային (15 - 20%), պարանոցային (5%) շրջաններում: Երկրորդային թոքային ժանտախտի զարգացման վտանգի պատճառով առավել վտանգավոր են անութային բուբոնները,

5) հաճախ առաջանում է մեկ բուբոն, հազվադեպ` 2 և ավելի:

85. Բուբոնի ձևավորումից հետո կարող է տեղի ունենալ`

1) բուբոնի ներծծում

2) բուբոնի կարծրացում

3) բուբոնի թարախակալում` խուղակի առաջացումով:

86. Ժամանակին սկսած հակաբակտերիալ բուժման դեպքում տեղի է ունենում բուբոնի լրիվ ներծծում 15 - 20 օրվա ընթացքում կամ կարծրացում (սկլերոզ):

87. Համապատասխան բուժման բացակայության դեպքում մահացությունը բուբոնային ձևի ժամանակ տատանվում է 40 - 90%:

88. Առաջնային սեպտիկ ձև

1) կարճատև գաղտնի շրջանից հետո (մի քանի ժամից մինչև 1 - 2 օր) սկսվում է սուր` դողով, ջերմության կտրուկ բարձրացումով` մինչև 39oC և ավելի, ընդհանուր թուլությունով, ուժեղ գլխացավով, մկանացավերով, հոդացավերով, սրտխառնոցով, փսխումով,

2) մի քանի ժամից միանում են հոգեկան խանգարումներ` գրգռվածություն, արգելակվածություն, մի շարք դեպքերում` դելիրիոզ վիճակ, խոսքը դառնում է անպարզահունչ: Կարող են դիտվել մենինգոէնցեֆալիտի երևույթներ,

3) հիվանդությունից 12 - 40 ժամ անց հիվանդների մեծ մասի մոտ սկսում է հարաճել սիրտ-անոթային անբավարարությունը` ավելի արտահայտված են դառնում տախիկարդիան և զարկերակային հիպոտոնիան: Զարգանում է ինֆեկցիոն-տոքսիկ շոկ, որն արտահայտվում է օլիգոանուրիայով, հեմոռագիկ համախտանիշով` քթային արյունահոսություններ, արյունային փսխում, մաշկային արյունազեղումներ, որոշ դեպքերում` հեմատուրիա և արյունային լուծ,

4) լավացման դեպքերը շատ հազվադեպ են: Համապատասխան բուժական միջոցառումների բացակայության դեպքում հիվանդները 48 ժամվա ընթացքում մահանում են:

89. Սեպսիսի այսպիսի կայծակնային ընթացքի դեպքում բակտերեմիան այնքան արտահայտված է, որ հարուցիչը հեշտությամբ հայտնաբերվում է արյան մակարդուկի լուսավոր շերտում` ըստ Գրամի ներկելուց հետո: Ծայրամասային արյան մեջ նկատվում է լեյկոցիտոզ (մինչև 40 - 60 հազար)մկլ):

90. Երկրորդային սեպտիկ ձև

91. Իրենից ներկայացնում է հիվանդության այլ կլինիկական ձևերի բարդություն:

92. Բնորոշվում է

1) ծանր ընթացքով

2) երկրորդային օջախների, բուբոնների առկայությամբ

3) հեմոռագիկ համախտանիշի արտահայտված երևույթներով

4) կենդանության օրոք ախտորոշումը դժվարացած է:

93. Առաջնային թոքային ձև

94. Ժանտախտի ամենածանր և համաճարակաբանական տեսակետից ամենավտանգավոր կայծակնային ձևն է:

95. Տարբերում են հիվանդության 3 շրջան` սկզբնական, ծաղկման և սոպորոզ (տերմինալ):

96. Սկզբնական շրջանը բնորոշվում է`

1) մարմնի ջերմաստիճանի կտրուկ բարձրացումով, ինչն ուղեկցվում է արտահայտված դողով և սարսուռով, ուժեղ գլխացավով, փսխումով,

2) առաջին օրվա վերջում ի հայտ են գալիս կտրող բնույթի ցավեր կրծքավանդակում, հևոց, տախիկարդիա:

97. Ծաղկման շրջանին բնորոշ են`

1) շնչառական համակարգի փոփոխությունները առավել արտահայտված են: Հազի ժամանակ արտադրվող խորխի քանակը տատանվում է մի քանի «թքոցից» («չոր» ժանտախտային թոքաբորբի դեպքում) մինչև մեծ քանակի (»առատ թաց» ձևի դեպքում): Խորխը սկզբում թափանցիկ է, ապակենման, մածուցիկ, հետո դառնում է փրփրոտ, արյունային: Խորխի ջրիկ կոնսիստենցիան թոքային ժանտախտի բնորոշ նշանն է,

2) աուսկուլտատիվ տվյալները աղքատիկ են և չեն համապատասխանում հիվանդի ընդհանուր ծանր վիճակին: ՈՒշադրություն են գրավում հևոցը և տախիպնոէն (մինչև 50 - 60 շնչառական շարժումներ 1 րոպեում),

3) հիվանդի դեմքը կարմրած է, աչքերը արյունալեցված,

4) զարգանում է ինֆեկցիոն-տոքսիկ էնցեֆալոպաթիա: Ինտոքսիկացիայի աճին զուգընթաց հիվանդի արգելակված վիճակը փոխվում է ընդհանուր գրգռվածության, դիտվում է զառանցանք:

98. Տերմինալ շրջանը բնորոշվում է`

1) բացառիկ ծանր ընթացքով

2) զարգանում է սոպորոզ վիճակ, հետագայում` կոմա

3) հևոցն ուժեղանում է, շնչառությունը դառնում է մակերեսային

4) զարկերակային ճնշումը գրեթե չի որոշվում, պուլսը հաճախացած է, թելանման

5) դեմքը ձեռք է բերում կապտավուն երանգ, հետո դառնում է հողագույն, դիմագծերը սրվում են: Մաշկի վրա առաջանում են պետեխիաներ, մեծ արյունազեղումներ:

99. Հիվանդին անհանգստացնում է մահվան վախը:

100. Մահն առաջանում է հիվանդության 3 - 5-րդ օրը` արտահայտված սիրտ-անոթային կամ շնչառական անբավարարությունից: Հնարավոր է ժանտախտի կայծակնային ընթացք, երբ հիվանդը մահանում է հիվանդության սկզբից մեկ օր անց:

101. Երկրորդային թոքային ձև

102. Կլինիկորեն նման է առաջնային թոքային ձևին, միակ տարբերությունն այն է, որ այն զարգանում է որպես հիվանդության բուբոնային կամ մաշկաբուբոնային ձևերի բարդություն:

103. Ժանտախտի առանձնահատկությունները պատվաստվածների մոտ:

104. Բնորոշվում է`

1) գաղտնի շրջանի երկարացումով մինչև 10 օր և ինֆեկցիոն գորի դանդաղ զարգացումով,

2) հիվանդության առաջին երկու օրերի ընթացքում դիտվում են սուբֆեբրիլ ջերմություն, ընդհանուր ինտոքսիկացիան արտահայտված չէ,

3) բուբոնը մեծ չափերի չի հասնում, առանց արտահայտված պերիադենիտի երևույթների, բայց պահպանվում է խիստ ցավոտությունը:

105. Եթե այսպիսի հիվանդները 3 - 4 օրվա ընթացքում բուժում չեն ստանում, հիվանդությունը զարգանալով այլևս չի տարբերվում չպատվաստվածների ժանտախտի կլինիկական ընթացքից:

106. Ախտորոշում և տարբերակիչ ախտորոշում

107. Ախտորոշումը հիմնված է կլինիկական և համաճարակաբանական տվյալների վրա: Ժանտախտի ախտորոշումը դժվարություն է ներկայացնում հիվանդության սպորադիկ ձևերի ժամանակ, որոնք կարող են նախորդել բռնկմանը: Տենդի, լիմֆադենիտի, թոքաբորբի զարգացումը ժանտախտի էնզոոտիկ օջախում գտնվող անձանց մոտ պահանջում է նպատակասլաց մանրակրկիտ հետազոտություն:

108. Ժանտախտի վերջնական ախտորոշման համար որոշիչ նշանակություն ունեն լաբորատոր հետազոտությունները` մանրէաբանական, շճաբանական, բակտերիոսկոպիկ, կենսաբանական:

109. Հետազոտվող նյութերն են`

1) թարախակալած ավշային հանգույցի պունկտատը

2) խորխը

3) արյունը

4) խուղակների և խոցերի արտադրությունը, բշտիկների, թարախաբշտերի, կարբունկուլների պարունակությունը

5) մեզը

6) փսխման մասսաները

7) դիակի օրգանների կտորները

8) օդի փորձանմուշները և հիվանդի սենյակի իրերից վերցված քսուքները:

110. Հետազոտվող նյութը հասցվում է լաբորատորիա` հատուկ վտանգավոր վարակներով հիվանդների հետ աշխատանքի կանոնների համաձայն:

111. Մանրէաբանական հետազոտության համար օգտագործում են ըստ Գրամի ներկած պատրաստուկներ, ինչպես նաև ֆլուորեսցենտող սպեցիֆիկ հակաշիճուկով մշակված խոցերի արտադրությունը, բուբոնի պունկտատը, արյունային ագարի վրա ստացած հարուցչի կուլտուրան: Այս մեթոդը թույլ է տալիս 1 - 2 ժամից կատարել նախնական ախտորոշում: Վերջնական եզրակացությունը կատարում են 5 - 7 օր անց, մանրէաբանական մեթոդով միկրոբների կուլտուրան ստանալուց և իդենտիֆիկացիայից հետո:

112. Շճաբանական մեթոդներից կիրառում են պասսիվ ագլյուտինացիայի ռեակցիա, չեզոքացման ռեակցիա, անուղղակի իմունոֆլուորեսցենցիայի ռեակցիա, որոնցով հիվանդության 2-րդ շաբաթում հայտնաբերում են հակամարմինների տիտրի աճ քառակի և ավելի անգամ: Մեծ նշանակություն ունի նաև կենսաբանական փորձը, որը դրվում է խիստ զգայուն ծովախոզուկների և սպիտակ մկների վրա` հարուցչի կուլտուրաների անջատման հավանականությունը բարձրացնելու և դրանց իդենտիֆիկացիան հեշտացնելու նպատակով:

113. Տարբերակիչ ախտորոշում

114. Ժանտախտի բուբոնային ձևը անհրաժեշտ է տարբերակել`

1) տուլարեմիայից, որի ժամանակ տենդը և ինտոքսիկացիան չափավոր են արտահայտված, բուբոնն ունի հստակ ուրվագծեր, պերիադենիտի երևույթները բացակայում են, բուբոնը դանդաղ է զարգանում, մեծ չափերի է հասնում առաջին շաբաթվա վերջում, բուբոնը խիստ ցավոտ է, որը չի արձանագրվում տուլարեմիայի ժամանակ, թարախակալում է հիվանդության միայն 3-րդ շաբաթում, բուբոնը հետ է զարգանում դանդաղ: Կարծրացման դեպքում մեծացած ավշային հանգույցը պահպանվում է նաև առողջացումից հետո

2) սոդոկուից

3) կատվի ճանկռոցի հիվանդությունից

4) սուր թարախային լիմֆադենիտներից

5) վեներական լիմֆոգրանուլեմատոզից:

115. Ժանտախտի մաշկային ձևը պետք է տարբերակել սիբիրախտի մաշկային ձևից:

116. Ժանտախտի թոքային ձևը տարբերակում են կրուպոզ թոքաբորբից, սիբիրախտի թոքային ձևից:

117. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշներ

118. Մանրէաբանական` Յերսինիա պեստիսի հայտնաբերում բուբոնում, արյան մեջ, ողնուղեղային հեղուկում և խորխում կամ մաքուր կուլտուրայի անջատում ու նույնականացում:

119. Շճաբանական` պասիվ հեմագլուտինացիայի ռեակցիայի ժամանակ զույգ շիճուկներում Յերսինիա պեստիսի Ֆ1 անտիգենի համար սպեցիֆիկ հակամարմինների տիտրի քառակի բարձրացում (ՀI թեսթ):

 

Գլուխ 6
ԲԾԱՎՈՐ ՏԻՖ (Ա 75)

 

120. Դեպքերի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրին համապատասխանող դեպք

2) Հավանական

Կասկածելի դեպք, համաճարակաբանական տվյալներ

3) Հաստատված

Կասկածելի և հավանական դեպք` լաբորատոր հաստատված:

121. Դեպքի սահմանում:

122. Կլինիկական նկարագիր:

123. Ռիկեցիոզային հիվանդություն փոփոխական սկզբով` հանկարծակի, սարսուռով, թուլությամբ, գլխացավով, ախորժակի անկմամբ, ջերմության բարձրացմամբ: Այս երևույթները զարգանում են 2-3 օրվա ընթացքում: Հիվանդության 4-5-րդ օրը մարմնի վրա ի հայտ է գալիս վարդագույն բծավոր ցան (բացառությամբ դեմքի, ափերի շրջանի), լինում է լեզվի դող, ուժեղ գլխացավ, անքնություն, զանռացանք, մենինգիզմի երևույթներ:

124. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշներ

125. Շճաբանական` հիվանդի արյան շիճուկում ռիկեցիաներին յուրահատուկ հակամարմինների հայտնաբերում ագլյուտինացիայի ռեակցիայի միջոցով (դրական է համարվում 1:160 և ավելի նոսրացումները):

126. Շճաբանական զգայուն ռեակցիաներն են`

1) Ռիկետսիաների ագլյուտինացիայի ռեակցիա

2) Կոմպլիմենտի կապման ռեակցիա /1:160 և բարձր/

3) Ոչ ուղղակի հեմագլյուտինացիայի ռեակցիայի /1:1000 և բարձր/:

127. Բրիլի հիվանդության ժամանակ հիվանդության առաջին օրերից

1) Կոմպլիմենտի կապման ռեակցիա /1:10240 և բարձր/

2) Ոչ ուղղակի հեմագլյուտինացիայի ռեակցիայի /1:64000 և բարձր/:

128. ԱՀԿ-ն առաջարկում է նաև ոչ ուղղակի իմունոֆլուորեսցենցիայի ռեակցիա` հակամարմինների տարբերակման նպատակով:

 

Գլուխ 7
ՍԻԲԻՐՅԱՆ ԽՈՑ (Ա 22)

 

129. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրության համապատասխան դեպք, որը համաճարակաբանորեն կապված է հաստատված կամ կասկածելի հիվանդ կենդանիների կամ դրանցից ստացված վարակված սննդամթերքի հետ

2) Հավանական

Կասկածելի դեպք` ալերգիկ մաշկային թեսթի դրական արդյունքով (չպատվաստված անձանց մոտ)

3) Հաստատված

Կասկածելի դեպք, որը լաբորատոր հաստատվել է:

130. Դեպքի սահմանում:

131. Կլինիկական նկարագիր:

132. Մաշկային ձևը հանդիպում է սիբիրախտի 98 - 99% դեպքերում, որի ամենահաճախ դիտվող տարբերակներից է կարբունկուլոզ ձևը: Էդեմատոզ, բուլյոզ և էրիզիպելոիդ ձևերը հանդիպում են հազվադեպ:

133. Կարբունկուլոզ ձևին բնորոշ են. վարակի մուտքի դռներում առաջանում է կարմրակապտավուն բիծ (1 - 3 մմ), որը մի քանի ժամվա ընթացքում վերափոխվում է պապուլայի, հետո` շճահեմոռագիկ հեղուկով լցված բշտիկի (վեզիկուլա): Վերջինս քորելիս կամ ինքնաբերաբար պայթում է, առաջացնելով մուգ շագանակագույն հատակով, բարձր եզրերով, շճահեմոռագիկ արտադրությունով խոց: Վերջինիս շուրջը զարգանում են երկրորդային` «դուստր» բշտեր, որոնք պայթելիս մեծացնում են խոցի չափերը: 1 - 2 շաբաթ անց խոցի կենտրոնական մասում զարգանում է սև, անցավ նույնիսկ ասեղով ծակելիս (կարևոր ախտանշան է) խիտ կեղև (ստրուպ), որի շուրջը առկա է կարմիր բորբոքային թմբիկ: Իր արտաքին տեսքով կեղևը կարմիր ֆոնի վրա նման է ածուխի, ինչը պատճառ է դարձել հիվանդության անվանմանը (հուն. antհrax - ածուխ): Մաշկի այս ախտահարումը անվանում են կարբունկուլ: Նրա չափերը տատանվում են մի քանի միլիմետրից մինչև 10 սմ: Վերը նշված մաշկի ախտահարումները ուղեկցվում են քորով և այրոցի զգացումով: Սովորաբար առաջանում է մեկ կարբունկուլ, երբեմն նրանց թիվը կարող է հասնել 10 - 20-ի և ավելի: Կարբունկուլի շուրջը զարգանում է հյուսվածքների այտուց և մաշկի հիպերեմիա, որն առավել արտահայտված է դեմքի վրա տեղակայվելու դեպքում: Պերկուսիոն մուրճիկով խփելիս հաճախ այտուցի շրջանում դիտվում է դոնդողանման դողդողում (Ստեֆանսկու ախտանշան): Կարբունկուլը հիմնականում տեղակայվում է մաշկի բաց մասերում, հաճախ` վերին վերջույթների վրա (մատներ, դաստակ, նախաբազուկ, բազուկ), ճակատին, քունքերի, կզակի շրջանում: Վտանգավոր է կարբունկուլի տեղակայումը դեմքի վրա (քիթ, շրթունքներ, այտեր), քանի որ այտուցը կարող է տարածվել վերին շնչուղիների վրա, առաջացնելով ասֆիքսիա: Ռեգիոնար լիմֆադենիտի ժամանակ մեծացած ավշային հանգույցները որպես կանոն անցավ են և չեն թարախակալում: Ընդհանուր ինտոքսիկացիայի երևույթներն արտահայտվում է տենդով` մինչև 40oC, ընդհանուր թուլությամբ, գլխացավով, ադինամիայով, տախիկարդիայով, որոնք զարգանում են 1-ին օրվա վերջում, 2-րդ օրվա սկզբում: Հիվանդության բարենպաստ ելքի դեպքում տենդը պահպանվում է 5 - 7 օր, մարմնի ջերմաստիճանը իջնում է: Տեղային երևույթները աստիճանաբար մարում են, կեղևը ընկնում է 2 - 3-րդ շաբաթվա վերջում: Խոցերի թվի ավելացումը հիվանդության ծանրության աստիճանի վրա զգալի ազդեցություն չի թողնում, ավելի մեծ նշանակություն ունի տարիքը: Սիբիրախտի դեմ պատվաստվածների մոտ հիվանդությունը ընթանում է թեթև, ինտոքսիկացիայի երևույթները կարող են բացակայել, մաշկային փոփոխությունները արտահայտված չեն (հիշեցնում են սովորական ֆուրունկուլ): 134. Էդեմատոզ տարբերակ հանդիպում է հազվադեպ:

Ընթանում է ավելի ծանր` արտահայտված ինտոքսիկացիայի երևույթներով: Հիվանդության սկզբում զարգանում է այտուց` առանց կարբունկուլի առաջացման, պինդ, անցավ այտուցի տեղում ավելի ուշ զարգանում է մաշկի մեռուկացում, որը ծածկվում է կեղևով:

135. Բուլյոզ տարբերակ հանդիպում է հազվադեպ: Ինտոքսիկացիան և տենդը արտահայտված են: Վարակի մուտքի դռներում տիպիկ կարբունկուլի փոխարեն առաջանում են բորբոքված ինֆիլտրացված հիմքի վրա հեմոռագիկ հեղուկով լցված բշտեր, որոնք հասնելով մեծ չափերի, բացվում են հիվանդության 5 - 10-րդ օրը, առաջացնելով մեծ խոցային մակերես:

136. Էրիզիպելոիդ տարբերակ ամենահազվադեպ հանդիպող տարբերակն է: Ընթանում է ավելի թեթև, ունի բարենպաստ ելք: Առաջանում են մեծ քանակով սպիտակավուն բշտեր` լցված թափանցիկ հեղուկով, որոնք տեղակայված են այտուցված, կարմրած, բայց անցավ մաշկի վրա: Բշտերի բացվելուց հետո մնում են բազմաթիվ խոցեր, որոնք շուտ չորանում են:

137. Թոքային ձև

138. Սկիզբը սուր է` դողով, սարսուռով, մարմնի ջերմության արագ բարձրացումով մինչև 40oC և ավելի: Հիվանդության առաջին իսկ ժամերից հիվանդի վիճակը շատ ծանր է, ի հայտ են գալիս հևոց, ուժգին ծակող ցավեր կրծքավանդակում, ցիանոզ, հաճախասրտություն (120 - 140 զարկ/րոպե), զարկերակային ճնշումն իջնում է: Թոքերում լսվում են չոր և թաց խզզոցներ, երբեմն` պլևրայի քսման աղմուկ: Դիտվում են վերին շնչուղիների կատառային երևույթներ (հազ, փռշտոց, հարբուխ, ձայնի խռպոտում), կոնյուկտիվիտ:

139. խորխը փրփրոտ է, արյունային, արագ մակարդվում է, ստանալով բալի դոնդողի տեսք: Մահացությունը բարձր է: Մահը վրա է հասնում հիվանդության 2-3-րդ օրը:

140. Աղիքային ձև

141. Սկսվում է սուր` ջերմության բարձրացումով, արտահայտված ինտոքսիկացիայի երևույթներով: Առաջանում են սուր, կտրող բնույթի ցավեր որովայնում, արյունային լուծ և փսխում: Որովայնը փքված է, շոշափելիս շատ ցավոտ, առկա են որովայնամիզի գրգռման նշաններ: Մահացությունը բարձր է: Հիվանդները մահանում են ինֆեկցիոն-տոքսիկ շոկից:

142. Սիբիրախտի վերը նշված բոլոր ձևերի ժամանակ կարող է զարգանալ բակտերեմիա երկրորդային օջախների զարգացումով` մենինգիտ, մենինգոէնցեֆալիտ, լյարդի, փայծաղի, երիկամների ախտահարում:

143. Սեպտիկ ձևը հանդիպում է բավականին հազվադեպ:

144. Հիվանդության առաջին իսկ օրերից մահվան պատճառ կարող են լինել

1) ինֆեկցիոն-տոքսիկ շոկը

2) գլխուղեղի այտուցը

3) աղեստամոքսային արյունահոսությունը

4) պերիտոնիտը:

145. Ի տարբերություն սեպտիկ ձևի մաշկային ձևի ժամանակ ելքը բարենպաստ է:

146. Ախտորոշում և տարբերակիչ ախտորոշում

147. Սիբիրախտի մաշկային ձևն անհրաժեշտ է տարբերակել` ֆուրունկուլոզից, կարբունկուլոզից, կարմիր քամու բուլյոզ ձևից:

148. Թոքային ձևը` ժանտախտի թոքային ձևից, տուլարեմիայից, մելիոիդոզից, լեգիոնելոզից, այլ ծագումնաբանությամբ ծանր թոքաբորբերից:

149. Ախտորոշումը հիմնված է կլինինիկական ախտանշանների վրա (վարակի մուտքի դռներում մաշկի բնորոշ փոփոխություններ, տեղակայումը մաշկի բաց հատվածներում, այտուցով, հիպերեմիայով և երկրորդային բշտերով շրջապատված մուգ կեղևի առկայությունը, խոցի անցավ լինելը): Համաճարակաբանական տվյալների վրա` հիվանդի մասնագիտությունը, շփումը հիվանդ կենդանիների հետ, մշակվող հումքի բնույթը, որտեղից է բերված հումքը և այլն:

150. Լաբորատոր հետազոտման (բակտերիոսկոպիկ և մանրէաբանական) տվյալների վրա: Սիբիրախտի լաբորատոր հաստատման համար անհրաժեշտ է հարուցչի կուլտուրայի անջատում և նրա իդենտիֆիկացիա: Հետազոտման համար վերցվում են բշտերի պարունակությունը, հյուսվածքային արտաազատուկը կեղևի տակից, սեպտիկ ձևի կասկածի դեպքում` արյունը, խորխը, փսխման մասսաները, կղանքը: Հետազոտման նյութի նմուշառումը և տեղափոխումը իրականացվում է հատուկ վտանգավոր վարակիչ հիվանդությունների հետ աշխատանքի կանոնների համաձայն (հետազոտությունները կատարում են այս նպատակի համար նախատեսված հատուկ լաբորատորիաներում): Վաղ ախտորոշման համար երբեմն կիրառում են իմունոֆլյուորեսցենտային մեթոդը: Օգտագործում են նաև մաշկաալերգիկ փորձը սպեցիֆիկ ալերգենով` անտրաքսինով, որը դրական արդյունք է տալիս հիվանդության 5-րդ օրվանից հետո: Ռեակցիան համարվում է դրական 10 մմ-ից ավելի տրամագծով ինֆիլտրատի և հիպերեմիայի առաջացման դեպքում, եթե այն չի անհետանում 48 ժամ անց: Փորձի արդյունքը հաշվի են առնում 24 - 48 ժամ հետո:

151. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշ

1) Ստորև թվարկվածներից մեկ կամ ավելին,

2) Սիբիրյան խոցի հարուցչի անջատում կենսաբանական նմուշներից (արյուն, ախտահարված հյուսվածք, արտազատուկ),

3) Մանրադիտակային մեթոդով արյան, վեզիկուլյար, ողնուղեղային, թոքամզային հեղուկի, կղանքի և այլնի քսուքների հետազոտում:

 

Գլուխ 8
ԼԵՊՏՈՍՊԻՐՈԶ (Ա 27)

 

152. Դեպքի դասակարգում

1) Կասկածելի

Կլինիկական նկարագրությանը համապատասխանող դեպք

2) Հավանական

Ընդունված չէ

3) Հաստատված

Լաբորատոր հաստատված կասկածելի դեպք

153. Դեպքի սահմանում

154. Կլինիկական նկարագիր

155. Սուր տենդային հիվանդություն է, որն ուղեկցվում է գլխացավով, մկանացավերով և հյուծվածությամբ` զուգակցվելով ստորև նշված ախտանշաններից որևէ մեկով`

1) եղջերաթաղանթի կարմրություն

2) մենինգեալ գրգռվածություն

3) օլիգուրիա և/կամ պրոտեինուրիա

4) դեղնություն

5) արյունազեղումներ (աղիներում, թոքային հյուսվածքում)

6) սրտի ռիթմի խանգարում

7) մաշկի ցանավորում

8) վարակված կենդանու մեզով աղտոտված շրջապատի կամ վարակված կենդանու անմիջական ազդեցության փաստի առկայություն:

156. Մյուս ախտանշանները` սրտխառնոց, փսխում, որովայնային ցավ, լուծ, հոդացավեր:

157. Ըստ կլինիկական ընթացքի տարբերում են լեպտոսպիրոզի`

1) թեթև ձևեր

2) միջին ծանրության ձևեր

3) ծանր ձևեր:

158. Ծանր ձևերին բնորոշ արտահայտություններն են`

1) դեղնուկի առաջացումը

2) թրոմբոհեմոռագիկ համախտանիշի զարգացումը

3) սուր երիկամային անբավարարությունը

4) լեպտոսպիրոզային մենինգիտը:

159. Այսպիսով լեպտոսպիրոզի ծանր ձևերը կարող են լինել դեղնուկային, հեմոռագիկ, ռենալ, մենինգեալ և խառը, որի ժամանակ դիտվում են 2 և ավելի ծանրության ցուցանիշներ:

160. Հիվանդությունը սկսվում է սուր` դողով, մարմնի ջերմության բարձրացումով մինչև 39 - 40oC, ուժեղ գլխացավով: Տենդը տևում է 5 - 10 օր, կայուն կամ թուլացնող տիպի է, ջերմաստիճանը իջնում է կտրուկ կամ կարճատև լիզիսի ձևով: Հիվանդների մի մասի մոտ մարմնի բարձր ջերմաստիճանը իջնելուց հետո կարող է դիտվել երկարատև սուբֆեբրիլիտետ:

161. Լեպտոսպիրոզի ծաղկման շրջանին բնորոշ են` արտահայտված մկանացավեր, հատկապես ձկնամկաններում, որոնք շոշափելիս շատ ցավոտ են: Պրոցեսի մեջ կարող են ընդգրկվել ազդրերի, գոտկատեղի մկանները, որոնք այնքան ուժգին են, որ հիվանդները դժվարությամբ են տեղաշարժվում, իսկ ծանր ձևերի ժամանակ ընդհանրապես չեն կարող շարժվել: Որոշ հիվանդների մոտ դիտվում է որովայնի պատի մկանների ցավոտություն, ինչը պահանջում է տարբերակում որովայնի խոռոչի օրգանների վիրաբուժական հիվանդություններից: Երբեմն մկանացավերը ուղեկցվում են մաշկի հիպերէսթեզիայով (ուժգին այրող բնույթի ցավ): Հիվանդի դեմքն այտուցված է, հիպերեմիկ, պարանոցի և կրծքավանդակի վերին հատվածների մաշկը կարմրած է («գլխանոցի ախտանշան»), հաճախ առաջանում է հերպետիկ ցան ռնգերի և շրթունքների վրա: Սկլերաների անոթները արյունալեցված են, սակայն կոնյուկտիվիտի երևույթներ (աչքի մեջ օտար մարմնի զգացողություն, արտադրություն) չկան:

162. Հիվանդության 3 - 5-րդ օրը հիվանդների 20-50%-ի մոտ մարմնի և վերջույթների վրա առաջանում է պոլիմորֆ (կարմրուկանման, ուռտիկար, բծավոր և այլն) ցան: Առավել հաճախ հանդիպում է էրիթեմատոզ ցանը: Հաճախ դիտվում է միկրոպոլիլիմֆադենիտ:

163. Հիվանդության ծանր ձևերի ժամանակ զարգանում է թրոմբոհեմոռագիկ համախտանիշ, որն արտահայտվում է պետեխիալ ցանով, ինչպես նաև մաշկի և լորձաթաղանթների արյունազեղումներով, աղեստամոքսային, արգանդային արյունահոսություններով: Հաճախ առաջանում են արյունազեղումներ մկաններում (հատկապես գոտկային և որովայնի առաջնային պատի) և մակերիկամներում: Որոշ հիվանդների մոտ թոքերի արյունազեղումների հետևանքով դիտվում է արյունաթքում, հարաճող շնչառական անբավարարություն: Հիվանդության 3 - 5-րդ օրը կարող է ի հայտ գալ մաշկի և սկլերաների դեղնություն, որն ունի կարմրավուն (շաֆրան) երանգ և հաճախ ուղեկցվում է մաշկի և լորձաթաղանթների արյունազեղումներով: Արյունազեղումները կարող են առաջանալ նաև լեպտոսպիրոզի ոչ դեղնուկային ձևի ժամանակ: Դեղնուկի աճն ուղեկցվում է լյարդի և փայծաղի չափերի մեծացումով: Հիվանդների մեծ մասը նշում է մաշկի քոր:

164. Լեպտոսպիրոզով գրեթե բոլոր հիվանդների մոտ հիվանդության 4 - 5-րդ օրը դիտվում է լյարդի մեծացում, որը շոշափելիս ցավոտ է, որոշ մասի մոտ` փայծաղի մեծացում: Արյան կենսաքիմիական հետազոտությամբ հայտնաբերում են հիպերբիլիռուբինեմիա (ավելանում է և՛ ազատ, և՛ կապված բիլիռուբինի մակարդակը), դիտվում է տրանսամինազաների նորմալ կամ չափավոր ակտիվություն (ի տարբերություն վիրուսային հեպատիտների), հիմնային ֆոսֆատազայի և 5-նուկլեոտիդազայի ակտիվության բարձրացում: Հիվանդների մեծ մասի մոտ հայտնաբերվում են երիկամների ախտահարման նշաններ` պակասում է մեզի քանակը (մինչև անուրիա), մեզի մեջ առկա են մեծ քանակությամբ լեյկոցիտներ, էրիթրոցիտներ, սպիտակուց (1 գ/լ և ավելի), հիալինային և հատիկավոր գլանակներ, արյան մեջ ավելանում է կրեատինինի, միզանյութի, մնացորդային ազոտի մակարդակը: Ծանր դեպքերում կարող են զարգանալ ուրեմիայի նշաններ` հաստ աղու խոցային ախտահարում, ցնցումներ, գիտակցության խանգարում մինչև ուրեմիկ կոմա, սրտապատյանի քսման աղմուկ:

165. Սուր երիկամային անբավարարությունը լեպտոսպիրոզով հիվանդների մահվան հիմնական պատճառն է: Երբեմն դիտվում են հիվանդության ծանր ձևեր, որոնք բնորոշվում են սուր երիկամային անբավարարության արագ զարգացումով (առանց դեղնուկի և հեմոռագիկ համախտանիշի առաջացման) և կարող են ավարտվել մահով հիվանդության 3-5-րդ օրը: Սիրտ-անոթային համակարգի կողմից դիտվում են բրադիկարդիա, սրտի տոների խլացում, հիպոտոնիա (նույնիսկ սուր երիկամային անբավարարության ֆոնի վրա հիպերտոնիա դիտվում է հազվադեպ), ԷԿԳ-ով` սրտամկանի դիֆուզ ախտահարումներ, ծանր դեպքերում` սպեցիֆիկ լեպտոսպիրոզային միոկարդիտ: Որոշ հիվանդների մոտ զարգանում են վերին շնչուղիների լորձաթաղանթների չափավոր արտահայտված փոփոխություններ, հաճախ ռինոֆարինգիտի ձևով:

166. Սպեցիֆիկ լեպտոսպիրոզային թոքաբորբը հանդիպում է հազվադեպ: Հիվանդների 30 - 35%-ի մոտ հայտնաբերվում է կենտրոնական նյարդային համակարգի ախտահարման նշաններ մենինգեալ համախտանիշի ձևով (ծոծրակային մկանների կարկամություն, Կեռնիգի, Բրուձինսկու ախտանշաններ և այլն): Ողնուղեղային հեղուկում նկատվում է սպիտակուցի քանակի բարձրացում, չափավոր պլեյոցիտոզով (400 - 500 բջիջ 1 մկլ-ում), նեյտրոֆիլների գերակշռումով, կարող են հայտնաբերվել լեպտոսպիրաներ:

167. Լեպտոսպիրոզի ժամանակ բարդությունները կարող են լինել սպեցիֆիկ` պայմանավորված լեպտոսպիրաներով`

1) մենինգիտ

2) էնցեֆալիտ

3) պոլինևրիտ

4) միոկարդիտ

5) իրիտ

6) իրիդոցիկլիտ

7) ուվեիտ

8) և ոչ սպեցիֆիկ` պայմանավորված երկրորդային ինֆեկցիայի միացումով` թոքաբորբ, օտիտ, պիելիտ, պարոտիտ:

168. Միայն երեխաների մոտ են հանդիպում` զարկերակային ճնշման բարձրացում, խոլեցիստիտ, պանկրեատիտ:

169. Ախտորոշում և տարբերակիչ ախտորոշում

170. Լեպտոսպիրոզի դեղնուկային ձևերն անհրաժեշտ է տարբերակել` վիրուսային հեպատիտներից, այլ վարակիչ հիվանդությունների դեղնուկային ձևերից, փսևդոտուբերկուլոզ, ինֆեկցիոն մոնոնուկլեոզ, մալարիա, սեպսիս, սալմոնելոզ, հազվադեպ` տոքսիկ հեպատիտներից:

171. Արտահայտված թրոմբոհեմոռագիկ համախտանիշի դեպքում` հեմոռագիկ տենդերից, սեպսիսից, ռիկեցիոզներից:

172. Երիկամային անբավարարության զարգացման դեպքում` երիկամային համախտանիշով հեմոռագիկ տենդից:

173. Մենինգեալ համախտանիշի առաջացման դեպքում` շճային մենինգիտներից (պարոտիտային, էնտերովիրուսային, պալարախտային, օրնիթոզային, լիմֆոցիտար խորիոմենինգիտից) թարախային մենինգիտներից (մենինգոկոկային, պնևմոկոկային և այլն):

174. Ախտորոշումը հիմնված է`

1) Բնորոշ կլինիկական ախտանշանների վրա (հիվանդության ցիկլիկ ընթացքը` վարակի գեներալիզացիայի նշաններով, լյարդաերիկամային խանգարումները):

2) Համաճարակաբանական տվյալների վրա (հիվանդի մասնագիտությունը, շփումը կրծողների հետ, սեզոնայնությունը և այլն):

3) Լաբորատոր հետազոտման տվյալների վրա

ա. լաբորատոր ախտորոշման համար նշանակություն ունեն սովորական լաբորատոր հետազոտությունների տվյալները` նեյտրոֆիլային լեյկոցիտոզը, ԷՆԱ-ի) բարձրացումը, մեզի փոփոխությունները, բիլիռուբինի քանակի և մնացորդային ազոտի բարձրացումը և այլն.

բ. ախտորոշումը հաստատելու համար կիրառում են հարուցչի հայտնաբերման մեթոդներ և շճաբանական թեստեր:

175. Հիվանդության առաջին օրերին լեպտոսպիրաները կարելի է հայտնաբերել արյան մեջ մութ դաշտում ուղղակի մանրադիտակային հետազոտման միջոցով, 7 - 8-րդ օրից` մեզի նստվածքում, մենինգեալ համախտանիշի առաջացման դեպքում` նաև ողնուղեղային հեղուկում: Հետազոտման այս մեթոդը հաճախակի ստացվող բացասական և սխալ պատասխանների պատճառով (մանավանդ եթե հիվանդը ստացել է հակաբիոտիկներ) լայն կիրառում չի գտել: Առավել արդյունավետ է արյան, մեզի, ողնուղեղային հեղուկի ցանքսը ֆոսֆատաշճային և այլ միջավայրերի վրա: Կիրառվում է նաև կենսաբանական մեթոդ` լաբորատոր կենդանիների (ծովախոզուկներ, համստերիկներ) վարակում, որոնց օրգաններում հետագայում ազոտաթթվային արծաթով ներկելիս հայտնաբերում են լեպտոսպիրաներ:

176. Շճաբանական մեթոդներից հիմնականում կիրառում են միկրոագլյուտինացիայի և լիզիսի ռեակցիան: Ախտորոշիչ է համարվում սպեցիֆիկ հակամարմինների 1:100 և ավելի տիտրը, ինչպես նաև արյան զույգ շիճուկներում տիտրի աճը 4 և ավելի անգամ: Կարող են կիրառվել կոմպլեմենտի կապման և անուղղակի հեմագլյուտինացիայի ռեակցիաները:

177. Ախտորոշման լաբորատոր չափանիշ` արյունից կամ այլ կենսաբանական նյութերից ցանքսի միջոցով ախտածին լեպտոսպիրաների անջատում և տիպավորում:

178. Դրական շճաբանական արդյունք:

 

--------------------------------------------------------

ԻՐՏԵԿ - շարունակությունը հաջորդ մասերում