i
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱՐԱՐՆԵՐԻ ԽՈՐՀՈՒՐԴ
ՈՐՈՇՈՒՄ
14 մարտի 1991թ. թիվ 213
i
ՏՎՅԱԼ ԲՆԱԿԱՎԱՅՐՈՒՄ ԳՅՈՒՂԱՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ԱՐՏԱԴՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ ԱՇԽԱՏՈՂ, ՍԱԿԱՅՆ ԱՅԴ ԲՆԱԿԱՎԱՅՐՈՒՄ ՉԲՆԱԿՎՈՂ ԳՅՈՒՂԱՏՆՏԵՍՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍՆԱԳԵՏՆԵՐԻ ԵՎ ԲԱՆՎՈՐ-ԾԱՌԱՅՈՂՆԵՐԻՆ ՈՐՊԵՍ ՍԵՓԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ՀՈՂ ՏՐԱՄԱԴՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
Հայաստանի Հանրապետության Գերագույն խորհրդի <գյուղացիական և="" գյուղացիական="" կոլեկտիվ="" տնտեսությունների="" մասին=""> Հայաստանի Հանրապետության օրենքը կիրարկելու մասին որոշման 18-րդ կետին համապատասխան Հայաստանի Հանրապետության նախարարների խորհուրդը որոշում է.
1. Գյուղատնտեսության մասնագետներին վերապահված իրավունքը տարածել տվյալ բնակավայրում չբնակվող, սակայն այդ բնակավայրի տնտեսությունում հինգ և ավելի տարիներ աշխատող բանվոր-ծառայողների վրա, եթե նրանք ցանկություն են հայտնում մշտական բնակություն հաստատել տվյալ բնակավայրում:
Այդ կատեգորիայի աշխատողներին իրավունք է տրվում հինգ տարի պահպանելու այն բնակարանը, որում նրանք բնակվում են, մինչև տվյալ բնակավայրում սեփական տուն կառուցելը:
Սույն իրավունքը տարածել նաև Հայաստանի Հանրապետությունում բնակվող տվյալ բնակավայրի նախկին բնակիչների և այն քաղաքացիների վրա, որոնք սահմանված կարգով օգտվելու են հողի սեփականության իրավունքից:
i
Հինգ տարվա ընթացքում քաղաքացու և նրա ընտանիքի գյուղ չտեղափոխվելու և չգրանցվելու դեպքում իրավունք վերապահել պատգամավորների տեղական խորհուրդների գործադիր կոմիտեներին` օտարել հողամասը, իսկ սեփականատիրոջը` վաճառել հողամասում կառուցած շինությունները գյուղի այն բնակիչներին, որոնց հատկացված է այդ հողամասը: