020.0329.191001
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ ՈՐՈՇՈՒՄԸ
i
1977 ԹՎԱԿԱՆԻ ՄԱՅԻՍԻ 18-ԻՆ ԺՆԵՎՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ` ՇՐՋԱԿԱ ՄԻՋԱՎԱՅՐԻ ՓՈԽԱԿԵՐՊՄԱՆ ՏԵԽՆԻԿԱԿԱՆ ՄԻՋՈՑՆԵՐԻ ՌԱԶՄԱԿԱՆ ԿԱՄ ԱՅԼ ԿԱՐԳԻ ԹՇՆԱՄԱԿԱՆ ՕԳՏԱԳՈՐԾՈՒՄՆ ԱՐԳԵԼԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ԿՈՆՎԵՆՑԻԱՅՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
| Քաղ. Երևան |
19 հոկտեմբերի 2001 թ. |
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ֆ. Թոխյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սևյանի,
մասնակցությամբ` Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության բնապահպանության նախարար Վ. Այվազյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի և 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի, 56, 67 և 21 հոդվածների,
դռնբաց նիստում քննեց «1977 թվականի մայիսի 18-ին Ժնևում ստորագրված` Շրջակա միջավայրի փոխակերպման տեխնիկական միջոցների ռազմական կամ այլ կարգի թշնամական օգտագործումն արգելելու մասին կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:
Գործի քննության առիթը Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումն է սահմանադրական դատարան:
Լսելով սույն գործով զեկուցող` Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Ֆ. Թոխյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ Վ. Այվազյանի բացատրությունը, հետազոտելով կոնվենցիան և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.
Սույն կոնվենցիան ստորագրվել է 1977 թվականի մայիսի 18-ին Ժնեվում և նպատակաուղղված է մարդ-բնություն փոխհարաբերությունը բարելավելուն և կատարելագործելուն` ռազմականացված հասարակության պայմաններում:
Կոնվենցիայով սահմանվում են դրույթներ, որոնք արգելում են շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության տեխնիկական միջոցների ռազմական օգտագործումը` նպատակ ունենալով վերացնել նման օգտագործումից մարդկությանն սպառնացող վտանգը, օգտագործել այդ միջոցները խաղաղ նպատակներով:
Մասնավորապես, կոնվենցիայի մասնակից պետությունները պարտավորվում են չներքաշվել լայնածավալ, երկարատև կամ ծանր ազդեցություն ունեցող` շրջակա միջավայրի փոխակերպման տեխնիկական միջոցների ռազմական կամ այլ կարգի թշնամական օգտագործման մեջ, ինչպիսիք են ավերման, կործանման կամ վնասման միջոցները որևէ այլ մասնակից պետության նկատմամբ:
Կոնվենցիայի մասնակից պետությունները պարտավորվում են նաև չաջակցել, չխրախուսել, չդրդել որևէ պետության, պետությունների խմբի կամ միջազգային կազմակերպության` ներգրավվելու կոնվենցիայի դրույթներին հակասող գործողությունների մեջ:
Կոնվենցիայի դրույթները չեն արգելում խաղաղ նպատակներով շրջակա միջավայրի փոխակերպման տեխնիկական միջոցների օգտագործումը:
Համաձայն կոնվենցիայի` մասնակից յուրաքանչյուր պետություն պարտավորվում է իր սահմանադրական գործընթացին համապատասխան ձեռնարկել ցանկացած միջոց, որն անհրաժեշտ կհամարի իր իրավազորության կամ վերահսկողության ներքո գտնվող ցանկացած վայրում արգելելու և կանխելու համար կոնվենցիայի դրույթները խախտող ամեն մի գործողություն:
Կոնվենցիայի անբաժանելի մասն է կազմում դրա հավելվածը, որում սահմանված են փորձագետների խորհրդատվական կոմիտեի գործառույթներն ու կանոնակարգը:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.
1. 1977 թվականի մայիսի 18-ին Ժնևում ստորագրված` Շրջակա միջավայրի փոխակերպման տեխնիկական միջոցների ռազմական կամ այլ կարգի թշնամական օգտագործումն արգելելու մասին կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
19 հոկտեմբերի 2001 թ.
ՍԴՈ-329