i
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ
ՈՐՈՇՈՒՄ
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
Հայաստանի Հանրապետության ՍԴ3/0099/01/10
վերաքննիչ քրեական դատարանի որոշում
Գործ թիվ ՍԴ3/0099/01/10
Նախագահող դատավոր` Ս. Չիչոյան
Դատավորներ` Ե. Դարբինյան
Գ. Ավետիսյան
ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քրեական պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)
նախագահությամբ` Լ. Թադևոսյանի
մասնակցությամբ դատավորներ` Հ. Ասատրյանի
Ե. Դանիելյանի
Ա. Պողոսյանի
Ս. Օհանյանի
քարտուղարությամբ` Մ. Ավագյանի
մասնակցությամբ`
դատախազ` Ա. Ապրեսյանի
2018 թվականի սեպտեմբերի 20-ին ք. Երևանում
դռնբաց դատական նիստում, քննության առնելով Վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշման դեմ դատապարտյալ Զադե Այլազի Իբրահիմյանի բողոքի հիման վրա նոր հանգամանքի հիմքով հարուցված վարույթով գործը,
ՊԱՐԶԵՑ
Գործի դատավարական նախապատմությունը.
1. 2010 թվականի ապրիլի 21-ին ՀՀ ՊՆ քննչական ծառայության 2-րդ կայազորային քննչական բաժնում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 1-ին մասով հարուցվել է թիվ 91252610 քրեական գործը:
2010 թվականի ապրիլի 27-ին Զադե Այլազի Իբրահիմյանը ձերբակալվել է:
2010 թվականի ապրիլի 30-ին Զ.Իբրահիմյանը ներգրավվել է որպես մեղադրյալ, և նրան մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով և 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով:
2010 թվականի նոյեմբերի 11-ին Զ.Իբրահիմյանին առաջադրված մեղադրանքի ծավալը փոփոխվել և նրան նոր մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 2-րդ կետերով, 359-րդ հոդվածի 3-րդ մասով և 182-րդ հոդվածի 1-ին մասով:
2010 թվականի նոյեմբերի 11-ին քրեական գործը մեղադրական եզրակացությամբ ուղարկվել է Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան (այսուհետ` նաև Առաջին ատյանի դատարան):
2. Առաջին ատյանի դատարանը 2011 թվականի սեպտեմբերի 14-ին կայացրած դատավճռով Զ.Իբրահիմյանին մեղավոր է ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով, 359-րդ հոդվածի 3-րդ մասով, 182-րդ հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված հանցավոր արարքներ կատարելու մեջ և պատիժ նշանակել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով` ազատազրկում` 1 /մեկ/ տարի ժամկետով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով` ազատազրկում` 1 /մեկ/ տարի 6 /վեց/ ամիս ժամկետով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով` ազատազրկում` 3 /երեք/ տարի 6 /վեց/ ամիս ժամկետով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 359-րդ հոդվածի 3-րդ մասով` ազատազրկում` 6 /վեց/ տարի ժամկետով, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 182-րդ հոդվածի 1-ին մասով` ազատազրկում` 1 /մեկ/ տարի ժամկետով: ՀՀ քրեական օրենսգրքի 66-րդ հոդվածով նախատեսված` հանցանքների համակցությամբ պատիժ նշանակելու կանոնների կիրառմամբ նշանակված պատիժները մասնակիորեն գումարելու միջոցով, վերջնական պատիժ է նշանակվել ազատազրկում` 10 /տասը/ տարի ժամկետով:
3. Վերոհիշյալ դատական ակտի դեմ ամբաստանյալ Զ.Իբրահիմյանի, պաշտպան Գ.Շիրինյանի և մեղադրող Կ.Բարսեղյանի վերաքննիչ բողոքները ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի (այսուհետ` նաև Վերաքննիչ դատարան)` 2011 թվականի դեկտեմբերի 6-ի որոշմամբ մերժվել են, իսկ բողոքարկված դատական ակտը` թողնվել անփոփոխ:
4. Վերաքննիչ դատարանի վերոնշյալ որոշման դեմ պաշտպան Գ.Շիրինյանի վճռաբեկ բողոքը Վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշմամբ վերադարձվել է:
5. 2018 թվականի հուլիսի 23-ին դատապարտյալ Զ.Իբրահիմյանը նոր հանգամանքի հիմքով բողոք է ներկայացրել Վճռաբեկ դատարան:
Վճռաբեկ դատարանը 2018 թվականի օգոստոսի 2-ին որոշել է հարուցել նոր հանգամանքի հիմքով Վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշման վերանայման վարույթ և դատապարտյալ Զ.Իբրահիմյանի վճռաբեկ բողոքն ընդունել Վճռաբեկ դատարանի վարույթ:
Դատավարության մասնակիցների կողմից վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել:
Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեցող փաստերը.
6. Զ.Իբրահիմյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով մեղավոր ճանաչելիս Առաջին ատյանի դատարանը դատավճռով հաստատված է համարվել հետևյալը. «Զ.Իբրահիմյանը, հանդիսանալով թիվ 59703 զորամասի ժամկետային զինծառայող, կոչումով` շարքային, 2010թ. ապրիլի 17-ին և 18-ին թիվ 102 մարտական դիրքի դիտակետում մարտական հերթապահություն իրականացնելիս, խախտելով ՀՀ անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահություն կրելու կանոնները, ինքնակամ թողել է նույն դիրքի դիտակետը` առանց հսկողության թողնելով այն ու գնացել նշված դիրքի գետնատնակ` դրանով իսկ ՀՀ անվտանգությանն էական վնաս պատճառելու սպառնալիք ստեղծել» (1):
________________________
1) Տե՛ս քրեական գործ, հատոր 6, թերթ 140:
7. Առաջին ատյանի դատարանի մեղադրական դատավճիռն օրինական ուժի մեջ է մտել 2012 թվականի փետրվարի 1-ին:
7.1. ՀՀ Ազգային ժողովի կողմից 2013 թվականի ապրիլին 30-ին ընդունված թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքով ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածը շարադրվել է նոր խմբագրությամբ:
Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը.
Վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքերի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.
i
8. Բողոքաբերը փաստարկել է, որ իր վերաբերյալ կայացված դատավճիռն ուժի մեջ մտնելուց հետո ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասն օրենսդրի կողմից փոփոխության է ենթարկվել, որի հետևանքով ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով իրեն մեղսագրված արարքը դադարել է լինել հանրորեն վտանգավոր: Այդ առնչությամբ որպես նոր հանգամանք վկայակոչելով ՀՀ սահմանադրական դատարանի` 2017 թվականի փետրվարի 14-ի թիվ ՍԴՈ-1348 որոշումը` Զ.Իբրահիմյանը Վճռաբեկ դատարանին խնդրել է նոր հանգամանքի հիմքով Վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշման վերանայման վարույթ հարուցել, և այն վերանայել, բեկանել ու փոփոխել իր վերաբերյալ կայացված դատական ակտը` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով իրեն 1 տարի 6 ամիս ժամկետով ազատազրկման դատապարտելու առնչությամբ:
Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը.
9. Սույն գործով Վճռաբեկ դատարանի առջև բարձրացված իրավական հարցը հետևյալն է. ՀՀ Ազգային ժողովի կողմից 2013 թվականի ապրիլին 30-ին ընդունված թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքն արդյոք ՀՀ վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշումը նոր հանգամանքի հիմքով վերանայելու հիմք է:
10. Մինչ 2013 թվականի ապրիլին 30-ին ընդունված և նույն թվականի հունիսի 8-ին ուժի մեջ մտած թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքով կատարված փոփոխությունները ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասը շարադրված էր հետևյալ խմբագրությամբ. «Հայաստանի Հանրապետության վրա անակնկալ հարձակումը ժամանակին հայտնաբերելու և դրան դիմակայելու կամ Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահության կամ մարտական ծառայություն կրելու կանոնները խախտելը, եթե այդ արարքը վնաս է պատճառել կամ այդպիսի վնաս պատճառելու սպառնալիք է ստեղծել`
պատժվում է կարգապահական գումարտակում պահելով` առավելագույնը երեք տարի ժամկետով, կամ ազատազրկմամբ` առավելագույնը երեք տարի ժամկետով»:
2013 թվականի ապրիլին 30-ի թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքի 18-րդ հոդվածով ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածում կատարված փոփոխություններով նույն հոդվածի 1-ին մասը շարադրվել է հետևյալ խմբագրությամբ. «Հայաստանի Հանրապետության վրա անակնկալ հարձակումը ժամանակին հայտնաբերելու և դրան դիմակայելու կամ Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահության կամ մարտական ծառայություն կրելու կանոնները խախտելը, եթե այդ արարքը վնաս է պատճառել`
պատժվում է կարգապահական գումարտակում պահելով` առավելագույնը երեք տարի ժամկետով, կամ զինվորական ծառայության մեջ սահմանափակմամբ` մեկից երկու տարի ժամկետով, կամ ազատազրկմամբ` առավելագույնը երեք տարի ժամկետով»:
i
11. ՀՀ Սահմանադրության 72-րդ հոդվածն ամրագրում է. «(...) Արարքի պատժելիությունը վերացնող կամ պատիժը մեղմացնող օրենքն ունի հետադարձ ուժ»:
ՀՀ քրեական օրենսգրքի 13-րդ հոդվածի 1-ին մասը սահմանում է. «Արարքի հանցավորությունը վերացնող, պատիժը մեղմացնող կամ հանցանք կատարած անձի վիճակն այլ կերպ բարելավող օրենքը հետադարձ ուժ ունի, այսինքն` տարածվում է մինչև այդ օրենքն ուժի մեջ մտնելը համապատասխան արարք կատարած անձանց, այդ թվում` այն անձանց վրա, ովքեր կրում են պատիժը կամ կրել են դա, սակայն ունեն դատվածություն»:
i
ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 426.1-րդ հոդվածը նախատեսում է.
«1. Նոր երևան եկած կամ նոր հանգամանքներով վերանայման ենթակա է միայն օրինական ուժի մեջ մտած դատական ակտը:
2. Նոր երևան եկած կամ նոր հանգամանքներով առաջին ատյանի դատարանի դատական ակտը վերանայում է վերաքննիչ դատարանը, իսկ վերաքննիչ և վճռաբեկ դատարանների դատական ակտերը` վճռաբեկ դատարանը»:
i
ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 426.4-րդ հոդվածի 1-ին մասը սահմանում է. «Նոր հանգամանքների հետևանքով դատական ակտերը վերանայվում են հետևյալ դեպքերում.
1) Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը տվյալ քրեական գործով դատարանի կիրառած օրենքի դրույթը ճանաչել է Սահմանադրությանը հակասող և անվավեր կամ այն ճանաչել է Սահմանադրությանը համապատասխանող, սակայն որոշման եզրափակիչ մասում2 բացահայտելով դրա սահմանադրաիրավական բովանդակությունը` գտել է, որ այդ դրույթը կիրառվել է այլ մեկնաբանությամբ.
________________________
i
2 Մանրամասն տե՛ս ՀՀ սահմանադրական դատարանի` 2017 թվականի մարտի 28-ի թիվ ՍԴՈ-1359 որոշումը:
2) Հայաստանի Հանրապետության վավերացրած միջազգային պայմանագրի հիման վրա գործող միջազգային դատարանի` ուժի մեջ մտած վճռով կամ որոշմամբ հիմնավորվել է անձի` Հայաստանի Հանրապետության վավերացրած միջազգային պայմանագրով նախատեսված իրավունքի խախտման փաստը.
2.1) Բարձրագույն դատական խորհուրդն ընդունել է որոշում, որով տվյալ դատական ակտը կայացրած դատավորը ենթարկվել է կարգապահական պատասխանատվության` տվյալ գործով արդարադատություն իրականացնելիս նյութական կամ դատավարական նորմի ակնհայտ և կոպիտ խախտման համար.
3) Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրով նախատեսված այլ նոր հանգամանքների դեպքերում»:
Մեջբերված նորմերի առնչությամբ ՀՀ սահմանադրական դատարանը 2017 թվականի փետրվարի 14-ի որոշման շրջանակներում արձանագրել է. «(...) Սահմանադրական դատարանը գտնում է, որ, արարքի պատժելիությունը վերացնող օրենքը հետադարձությամբ կիրառելու հատուկ քրեադատավարական կարգի բացակայության պայմաններում, մինչև ՀՀ Ազգային ժողովի կողմից համապատասխան իրավակարգավորումների հստակեցումը և իրավակարգավորման բացի հաղթահարումը, ելնելով ՀՀ Սահմանադրության 72-րդ հոդվածի անմիջական գործողությունից և վերջինիս` սույն որոշման մեջ բացահայտված բովանդակությամբ կիրառումն ապահովելու, ինչպես նաև անձի հիմնական իրավունքների և ազատությունների արդյունավետ դատական պաշտպանությունն ապահովելու համար իրավակիրառ պրակտիկայի շրջանակներում արարքի պատժելիությունը վերացնող օրենքի հետադարձ կիրառումը պատիժ կրող անձանց նկատմամբ անհրաժեշտ է իրականացնել նոր հանգամանքի հիմքով դատական ակտի վերանայման վերաբերյալ իրավակարգավորումների շրջանակներում` արարքի պատժելիությունը վերացնող օրենքի ուժի մեջ մտնելը դիտարկելով որպես դատական ակտը վերանայելու համար նոր հանգամանք»3:
________________________
i
3 Տե՛ս ՀՀ սահմանադրական դատարանի` 2017 թվականի փետրվարի 14-ի թիվ ՍԴՈ-1348 որոշման 7-րդ կետը:
12. Սույն գործի նյութերի ուսումնասիրությունից երևում է, որ.
ա) Առաջին ատյանի դատարանի` 2011 թվականի սեպտեմբերի 14-ի դատավճռով Զ.Իբրահիմյանը մեղավոր է ճանաչվել, ի թիվս այլ հանցավոր արարքների, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված այն արարքի համար, որ նա, հանդիսանալով թիվ 59703 զորամասի ժամկետային զինծառայող, կոչումով` շարքային` 2010 թվականի ապրիլի 17-ին և 18-ին թիվ 102 մարտական դիրքի դիտակետում մարտական հերթապահություն իրականացնելիս խախտելով ՀՀ անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահություն կրելու կանոնները, ինքնակամ թողել է նույն դիրքի դիտակետը` առանց հսկողության թողնելով այն ու գնացել նշված դիրքի գետնատնակ` դրանով իսկ ՀՀ անվտանգությանն էական վնաս պատճառելու սպառնալիք ստեղծել4:
________________________
4 Տե՛ս սույն որոշման 6-րդ կետը:
ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված հանցավոր արարքի համար նրա նկատմամբ նշանակվել է ազատազրկման ձևով պատիժ` 1 տարի 6 ամիս ժամկետով: ՀՀ քրեական օրենսգրքի 66-րդ հոդվածով նախատեսված` հանցանքների համակցությամբ պատիժ նշանակելու կանոնների կիրառմամբ` նշանակված պատիժները մասնակիորեն գումարելու միջոցով Զ.Իբրահիմյանի նկատմամբ վերջնական պատիժ է նշանակվել ազատազրկում` 10 տարի ժամկետով5:
________________________
5 Տե՛ս սույն որոշման 2-րդ կետը:
բ) Զ.Իբրահիմյանի վերաբերյալ մեղադրական դատավճիռն օրինական ուժի մեջ է մտել 2012 թվականի փետրվարի 1-ին6:
________________________
6 Տե՛ս սույն որոշման 4-րդ և 7-րդ կետերը:
գ) 2013 թվականի ապրիլի 30-ի թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքով փոփոխություն է կատարվել ՀՀ քրեական օրենսգրքում, և հիշյալ օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասը շարադրվել է նոր խմբագրությամբ` քրեական պատասխանատվություն սահմանելով Հայաստանի Հանրապետության վրա անակնկալ հարձակումը ժամանակին հայտնաբերելու և դրան դիմակայելու կամ ՀՀ անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահության կամ մարտական ծառայություն կրելու կանոնները խախտելու համար, եթե այդ արարքը վնաս է պատճառել: Մինչդեռ 2010 թվականի ապրիլ ամսին, այսինքն` Զ.Իբրահիմյանի կողմից սույն որոշման 6-րդ կետում նկարագրված արարքը կատարելու ժամանակ, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասը քրեական պատասխանատվություն է սահմանել Հայաստանի Հանրապետության վրա անակնկալ հարձակումը ժամանակին հայտնաբերելու և դրան դիմակայելու կամ ՀՀ անվտանգության ապահովմանն ուղղված մարտական հերթապահության կամ մարտական ծառայություն կրելու կանոնները խախտելու համար, եթե այդ արարքը (1) վնաս է պատճառել կամ (2) այդպիսի վնաս պատճառելու սպառնալիք է ստեղծել7:
________________________
7 Տե՛ս սույն որոշման 10-րդ կետը:
Մեջբերված փաստական հանգամանքների վերլուծությունից հետևում է, որ օրինական ուժի մեջ մտած մեղադրական դատավճռով Զ.Իբրահիմյանը մեղավոր է ճանաչվել և դատապարտվել է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նախատեսված այնպիսի արարքի համար, որը 2013 թվականի ապրիլի 30-ի թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքով ՀՀ քրեական օրենսգրքում կատարված փոփոխության արդյունքում դադարել է հանցավոր լինել, քանի որ կատարված փոփոխություններից հետո քրեական պատասխանատվություն է նախատեսվել միայն վնաս պատճառելու, այլ ոչ թե նաև վնաս պատճառելու սպառնալիք ստեղծելու համար:
13. Սույն որոշման նախորդ կետում մեջբերված և վերլուծված փաստերի նկատմամբ կիրառելով սույն որոշման 10-11-րդ կետերում շարադրված վերլուծությունը` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ ՀՀ Ազգային ժողովի կողմից 2013 թվականի ապրիլին 30-ին ընդունված թիվ ՀՕ-34-Ն օրենքը ՀՀ վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշումը նոր հանգամանքի հիմքով վերանայելու հիմք է:
14. Հիմք ընդունելով վերոշարադրյալը` Վճռաբեկ դատարանն եզրահանգում է, որ Վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշման վերանայման արդյունքում սույն գործով Առաջին ատյանի դատարանի և Վերաքննիչ դատարանի կողմից կայացված դատական ակտերը պետք է բեկանել և փոփոխել` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում ճանաչել Զ.Իբրահիմյանի անմեղությունը և նրան արդարացնել` հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ:
Հաշվի առնելով այն, որ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 66-րդ հոդվածով նախատեսված` հանցանքների համակցությամբ պատիժ նշանակելու կանոնների կիրառմամբ նշանակված պատիժները մասնակիորեն գումարելիս Առաջին ատյանի դատարանը չի հստակեցրել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նշանակված պատժից մասնակի գումարման ենթակա պատժաչափը, և այդ հանգամանքը հօգուտ դատապարտյալի մեկնաբանելով` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Զ.Իբրահիմյանի նկատմամբ նշանակված 10 տարի ժամկետով ազատազրկումից պետք է հանել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նշանակված և մասնակիորեն գումարված 1 տարի 5 ամիս ժամկետով ազատազրկումը և վերջնական թողնել կրելու ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով, 359-րդ հոդվածի 3-րդ մասով և 182-րդ հոդվածի 1-ին մասով հանցանքների համակցության կանոններով նշանակված 8 տարի 7 ամիս ժամկետով ազատազրկումը:
Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 162-րդ, 163-րդ, 171-րդ հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության քրեական դատավարության օրենսգրքի 16-րդ, 39-րդ, 43-րդ, 361.1-րդ, 403-406-րդ, 419-րդ, 422-423-րդ, 426.1-426.2-րդ, 426.4-րդ և 426.9-րդ հոդվածներով, «Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգիրք» սահմանադրական օրենքի 11-րդ հոդվածով` Վճռաբեկ դատարանը
ՈՐՈՇԵՑ
1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Դատապարտյալ Զադե Այլազի Իբրահիմյանի վերաբերյալ ՀՀ վճռաբեկ դատարանի` 2012 թվականի փետրվարի 1-ի որոշումը վերանայել:
2. Զադե Այլազի Իբրահիմյանի վերաբերյալ Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի` 2011 թվականի սեպտեմբերի 14-ի դատավճիռը և ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի` 2011 թվականի դեկտեմբերի 6-ի որոշումը բեկանել և փոփոխել` ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում ճանաչել Զադե Այլազի Իբրահիմյանի անմեղությունը և նրան արդարացնել` հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ:
3. Զադե Այլազի Իբրահիմյանի նկատմամբ նշանակված 10 տարի ժամկետով ազատազրկումից հանել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի 1-ին մասով նշանակված և մասնակիորեն գումարված 1 տարի 5 ամիս ժամկետով ազատազրկումը և վերջնական թողնել կրելու ՀՀ քրեական օրենսգրքի 358-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 359-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով, 359-րդ հոդվածի 3-րդ մասով և 182-րդ հոդվածի 1-ին մասով հանցանքների համակցության կանոններով նշանակված 8 տարի 7 ամիս ժամկետով ազատազրկումը: Պատժի սկիզբը հաշվել 2010 թվականի ապրիլի 27-ից: Դատավճիռը մնացած մասով թողնել անփոփոխ:
4. Որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում դատական նիստերի դահլիճում հրապարակման պահից, վերջնական է և ենթակա չէ բողոքարկման:
Նախագահող` Լ. Թադևոսյան
Դատավորներ` Հ. Ասատրյան
Ե. Դանիելյան
Ա. Պողոսյան
Ս. Օհանյան